معجزه ای به نام سفر؛البته بعد از کرونا - پیکوشو

بابک صوفیانی*

آیا تا حالا به این فکر کردید که چرا به محض اینکه حقوق می گیرید و خیالتان از پر بودن موجودی حساب راحت می شود، بعد از آن با اعتماد کامل به سمت مغازه ها می روید؟ با خریدن هر چیز جدیدی، کمی احساس خرسندی به افراد دست می دهد، اما چند روز بعد، این رضایت اغلب بدون هیچ اثری از بین می رود. پس چطور می توان شادمانی حقیق و ماندگار را به دست آورد؟

به نظر می رسد که اصلی ترین مانع خوشبختی برای انسان ها، تکرار و عادی شدن مسائل است. به محض اینکه هیجان و تازگی وسیله ای را که خریداری کرده ایم کم می شود، سطح رضایت ما از زندگی کاهش پیدا می کند، مجبور می شویم برای خرید بعدی خودمان را آماده کنیم و جستجوی جدیدی را برای خرید یک وسیله تازه شروع کنیم تا بتوانیم باز هم آن خرسندی زودگذر را تجربه کنیم. این فرایند بارها و بارها تکرار می شود.

تحقیقات اجرا شده در دانشگاه کرنل، راهی برای پایان این چرخه آسیب رسان پیدا کرده است. تامس گیلوویچ، استاد روانشناسی این دانشگاه، ثابت کرده است که وقتی چیز جدیدی می خریم و زمانی که به یک مسافرت می رویم، میزان یکسانی از شادی و هیجان در ما ایجاد می شود؛ اما با یک تفاوت بسیار مهم: میزان شادمانی ما از خرید به مرور زمان کاهش می یابد، در حالی که خاطرات تجربه سفر برای مدت زمان طولانی تری هورمون های شادی را برای بدن ما تأمین می کنند.

رفتن به مسافرت های متنوع و دیدن فضاها و اماکن جدید، یادگیری مهارت های تازه در محیط های متفاوت و حتی ورزش کردن، همگی منبع ایده آلِ شادی برای همه ما هستند.

یک وسیله جدید یا حتی یک ماشین جدید، با گذشت زمان برایمان عادی می شود و صرفا به چیزی تبدیل می شود که فقط صاحب آن هستیم؛ چیزی که هیجان و شادی خاصی در ما ایجاد نمی کند. از طرف دیگر، هر سفر جدید منبع جدیدی از شادی برای ما می شود که برای تمام زندگی با ما باقی می ماند.

سفر ما را خرسند می کند، زیرا این فرصت را به ما می دهد تا از واقعیت های فرسایشی زندگی خود فراتر برویم و بستری را برای کاوش و ایجاد بینش ایده آل برای خود فراهم کنیم.

وقتی تجربه ها و بینش های جدیدی را کسب می کنیم و مرزهای زندگی را به چالش می کشیم، احساس خوشبختی خواهیم کرد. سفر بهترین تسریع بخش و تسهیل گرِ خوشبختی است، زیرا به ما این امکان را می دهد که شگفتی های طبیعی، فرهنگی و تاریخی بشر در سراسر جهان را از نزدیک تجربه کنیم. حضور در سرزمین های خارجی باعث می شود که به طور مداوم از کُنج راحتی خود خارج شویم و یک حس اعتماد به نفس در خودمان ایجاد کنیم، احساسی که خیلی ها در طول عمر خود به دنبال آن هستند. به این ترتیب، سفر کردن می توان به لحاظ روانشناختی هم به ما کمک کند.

این حس خرسندیِ ناشی از سفر، و تاثیرگذاری آن، بسیار سریع و آنی است. شاید برای شما هم پیش آمده باشد و متوجه شده باشید که وقتی منطقه خاصی سفر می کنید، می بینید که مردم محلی آن منطقه با آنکه ثروتمند نیستند، بسیار خرسند و شادند و این باعث دلگرمی درونی ما می شود. این تجربه ناشی از سفر حتی می تواند به ما بیاموزد چگونه خرسند باشیم.

سفر باعث می شود دور ماندن از خانواده، دوستان نزدیک، خانه و… را به شکل بهتری لمس کنیم و از آن به بعد قدر آنها را بیشتر بدانیم. به علاوه، پیدا کردن دوستان جدید در راستا سفر بسیار راحت تر از هر جای دیگر است؛ وقتی افراد از خانه خود دور هستند، به نظر می رسد بسیار راحت تر از موقعیت های دیگر به سراغ یافتن دوستان جدید می فرایند. تعاملات اجتماعی باعث شادی ما می شود و افزایش دایره اجتماعی ما به معنای این است که ما بیشتر صحبت می کنیم و با افراد مختلف و جالبی ملاقات می کنیم. به این ترتیب، سفر کردن می تواند کمکمان کند شادمانی عمومی مان در زندگی را ببریم.

با این اوصااف، می توان نتیجه گرفت که هیچ ثروتی به اندازه سفر کردن نمی تواند انسان را خرسند کند، آن هم یک خرسندی ماندگار.

*کارشناس ارشد تاثیرات محیطی

بابک صوفیانی*

آیا تا حالا به این فکر کردید که چرا به محض اینکه حقوق می گیرید و خیالتان از پر بودن موجودی حساب راحت می شود، بعد از آن با اعتماد کامل به سمت مغازه ها می روید؟ با خریدن هر چیز جدیدی، کمی احساس خرسندی به افراد دست می دهد، اما چند روز بعد، این رضایت اغلب بدون هیچ اثری از بین می رود. پس چطور می توان شادمانی حقیق و ماندگار را به دست آورد؟

به نظر می رسد که اصلی ترین مانع خوشبختی برای انسان ها، تکرار و عادی شدن مسائل است. به محض اینکه هیجان و تازگی وسیله ای را که خریداری کرده ایم کم می شود، سطح رضایت ما از زندگی کاهش پیدا می کند، مجبور می شویم برای خرید بعدی خودمان را آماده کنیم و جستجوی جدیدی را برای خرید یک وسیله تازه شروع کنیم تا بتوانیم باز هم آن خرسندی زودگذر را تجربه کنیم. این فرایند بارها و بارها تکرار می شود.

تحقیقات اجرا شده در دانشگاه کرنل، راهی برای پایان این چرخه آسیب رسان پیدا کرده است. تامس گیلوویچ، استاد روانشناسی این دانشگاه، ثابت کرده است که وقتی چیز جدیدی می خریم و زمانی که به یک مسافرت می رویم، میزان یکسانی از شادی و هیجان در ما ایجاد می شود؛ اما با یک تفاوت بسیار مهم: میزان شادمانی ما از خرید به مرور زمان کاهش می یابد، در حالی که خاطرات تجربه سفر برای مدت زمان طولانی تری هورمون های شادی را برای بدن ما تأمین می کنند.

رفتن به مسافرت های متنوع و دیدن فضاها و اماکن جدید، یادگیری مهارت های تازه در محیط های متفاوت و حتی ورزش کردن، همگی منبع ایده آلِ شادی برای همه ما هستند.

یک وسیله جدید یا حتی یک ماشین جدید، با گذشت زمان برایمان عادی می شود و صرفا به چیزی تبدیل می شود که فقط صاحب آن هستیم؛ چیزی که هیجان و شادی خاصی در ما ایجاد نمی کند. از طرف دیگر، هر سفر جدید منبع جدیدی از شادی برای ما می شود که برای تمام زندگی با ما باقی می ماند.

سفر ما را خرسند می کند، زیرا این فرصت را به ما می دهد تا از واقعیت های فرسایشی زندگی خود فراتر برویم و بستری را برای کاوش و ایجاد بینش ایده آل برای خود فراهم کنیم.

وقتی تجربه ها و بینش های جدیدی را کسب می کنیم و مرزهای زندگی را به چالش می کشیم، احساس خوشبختی خواهیم کرد. سفر بهترین تسریع بخش و تسهیل گرِ خوشبختی است، زیرا به ما این امکان را می دهد که شگفتی های طبیعی، فرهنگی و تاریخی بشر در سراسر جهان را از نزدیک تجربه کنیم. حضور در سرزمین های خارجی باعث می شود که به طور مداوم از کُنج راحتی خود خارج شویم و یک حس اعتماد به نفس در خودمان ایجاد کنیم، احساسی که خیلی ها در طول عمر خود به دنبال آن هستند. به این ترتیب، سفر کردن می توان به لحاظ روانشناختی هم به ما کمک کند.

این حس خرسندیِ ناشی از سفر، و تاثیرگذاری آن، بسیار سریع و آنی است. شاید برای شما هم پیش آمده باشد و متوجه شده باشید که وقتی منطقه خاصی سفر می کنید، می بینید که مردم محلی آن منطقه با آنکه ثروتمند نیستند، بسیار خرسند و شادند و این باعث دلگرمی درونی ما می شود. این تجربه ناشی از سفر حتی می تواند به ما بیاموزد چگونه خرسند باشیم.

سفر باعث می شود دور ماندن از خانواده، دوستان نزدیک، خانه و… را به شکل بهتری لمس کنیم و از آن به بعد قدر آنها را بیشتر بدانیم. به علاوه، پیدا کردن دوستان جدید در راستا سفر بسیار راحت تر از هر جای دیگر است؛ وقتی افراد از خانه خود دور هستند، به نظر می رسد بسیار راحت تر از موقعیت های دیگر به سراغ یافتن دوستان جدید می فرایند. تعاملات اجتماعی باعث شادی ما می شود و افزایش دایره اجتماعی ما به معنای این است که ما بیشتر صحبت می کنیم و با افراد مختلف و جالبی ملاقات می کنیم. به این ترتیب، سفر کردن می تواند کمکمان کند شادمانی عمومی مان در زندگی را ببریم.

با این اوصااف، می توان نتیجه گرفت که هیچ ثروتی به اندازه سفر کردن نمی تواند انسان را خرسند کند، آن هم یک خرسندی ماندگار.

*کارشناس ارشد تاثیرات محیطی