اعتراف دایان کیتون درباره بازی در پدرخوانده: کتاب را نخوانده بودم
به گزارش مجله پیکوشو، پدرخوانده (The Godfather) یکی از مشهورترین فیلم های تاریخ سینماست. نام این اقتباس فرانسیس فورد کاپولا از رمانی جنایی نوشته ماریو پوزو، مرتب در لیست فیلم های برتر تاریخ دیده می گردد. این فیلم سال 1973 برنده جایزه اسکار برترین فیلم شد و به علت معروفیت و محبوبیتی که پیدا کرد، دنباله ای برایش ساخته شد که برخی عاشقان فیلم و سینما معتقدند حتی از فیلم اول هم بهتر است. این دنباله هم سال 1975 برنده جایزه اسکار برترین فیلم شد.
فیلم داستان خانواده جنایتکار کورلئونه را در نیویورک دنبال می نماید. وقتی ویتو کورلئونه (با بازی مارلون براندو) پیر شده و از دوران اوجش فاصله می گیرد و سانی کورلئونه، بزرگ ترین برادر (با بازی جیمز کان) به شکلی خشونت آمیز و دردناک به ضرب گلوله کشته می گردد، مایکل کورلئونه، کهنه سرباز ارتش (با بازی آل پاچینو) ناخواسته پایش به قلمرو جرم و جنایت باز می گردد، در حالی که تمام عمرش سعی داشت از آن و آنچه خانواده اش درگیر آن است، دوری کند.
دایان کیتون هم در فیلم پدرخوانده، در نقش کِی آدامز کورلئونه در قسمت اول نامزد مایکل بود و در قسمت دوم نقش همسر او را بازی می نماید. این نقش همچنان یکی از مشهورترین نقش آفرینی های کارنامه این بازیگر به شمار میرود، و کیتون در هر دو قسمت بعدی این سه گانه محبوب به بازی در این نقش ادامه داد. با این حال، با توجه به موفقیت او در نقش کی، اعتراف او حتی حیرت آورتر هم می گردد.
دایان کیتون وقتی برای بازی در این نقش آزمون داد، کتاب را نخوانده بود
دایان کیتون در مصاحبه ای با نشریه پیپل (People) اعتراف نموده است که قبل از شرکت در تست بازیگری فیلم، رمان پدرخوانده را نخوانده بود. کیتون گفت: فکر می کنم مهربانانه ترین کاری که کسی تابه حال برای من نموده، این بود که مرا برای بازی در فیلم پدرخوانده انتخاب کردند، با اینکه حتی کتاب را هم نخوانده بودم. هیچ چیز درباره اش نمی دانستم؛ فقط می رفتم و تست می دادم. فکر می کنم این برای من فوق العاده بود. و بعد مجبور شدم بالاخره کتاب را بخوانم.
اگرچه پدرخوانده در اوایل دهه 1970 به مقدار امروز شناخته شده نبود، اما کتابش به طرز شگفت انگیزی محبوب بود. با این حال قطعاً می توانیم کیتون، بازیگر جوان و پرکار را ببخشیم که وقتی داشت تست بازیگری می داد، تمام کتاب های لیست پرفروش های نیویورک تایمز را نخوانده بود. خوشبختانه کیتون در نهایت برای اینکه بتواند تفاوت های ظریف کِی را در فیلم نمایش دهد، کتاب را خواند.
کیتون ادامه داد: به این فکر می کنم که چقدر خوش شانس هستم. واقعاً این طور فکر می کنم. مخصوصاً با توجه به وضعیتی که داشتم که برای بازی در پدرخوانده تست دادم درحالی که هرگز کتاب را نخوانده بودم و اهمیتی هم به پدرخوانده یا هیچ چیز دیگر نمی دادم، چون آن زمان کلاً تنها کاری که می کردم، تست دادن بود. باید کار پیدا می کردم. برای همین رفتم آنجا، و آن ها از من خواستند که برگردم، و اول من را انتخاب کرد و بعد هم آل پاچینو را. بخش آخر صحبت های کیتون از این لحاظ اهمیت دارد که بازی در پدرخوانده احتمالاً شاخص ترین نقش آفرینی کارنامه هنری آل پاچینو هم به شمار میرود. در هر صورت وقتی مردم هنوز بعد از پنجاه سال درباره فیلم تان حرف می زنند، یعنی فیلم موفقی بوده است.
منبع: looper
منبع: دیجیکالا مگ