تشخیص ماهی پرورشی خوب از بد - مجله پیکوشو

ماهی پرورشی بخوریم یا نه؟

به گزارش خبرنگاران به نقل از نمناک ،خوردن غذاهای دریایی و ماهی ها به دلیل دارا بودن اسیدهای چرب، امگا3 و امگا 6 و... فواید بسیاری برای بدن دارند. خوردن یک تا دو وعده ماهی در هر هفته، خطر حملات قلبی را کاهش می دهد و باعث کاهش التهاب بدن و همچنین بهبود سلامت مغز می شود. اما آیا خوردن همه نوع ماهی برای بدن مفید است و می توان ماهی های پرورشی را بدون هیچ نگرانی مصرف نمود ؟ در این بخش از شما را با فواید و مضرات ماهی پرورشی آشنا می کنیم.

مضرات ماهی پرورشی

مضرات ماهی پرورشی به علت غذاهای آنها:

مصرف ماهی های پرورشی به علت اینکه از غذاهایی تغذیه می کنند که در معرض دیوکسین و آلودگی جیوه هستند ، مضر می باشند. اخیرا پرورش دهندگان ماهی برای دور نگه داشتن ماهی ها از مصرف این مواده آلوده به آن ها پروتئین سویا و مواد دیگری می دهند اما ماهی ها این مواد مفید را مصرف نمی کنند. به همین دلیل کیفیت گوشت برخی ماهیان پرورشی پایین است.

مضرات ماهی پرورشی به علت وجود آنتی بادی:

پرورش دهندگان ماهی به علت کاهش دادن آلودگی های ناشی از غذاهای ماهی به گوشت ماهی ها آنتی بادی می زنند اما این آنتی بادی ها خود برای سلامتی افراد مضر هستند. به همین علت مصرف گوشت برخی از ماهیان پرورشی توصیه نمی شود.

ماهی های پرورشی امگا3 کمتری دارند:

ماهیانی که در دریا رشد می کنند از موجوداتی به نام فیتوپلانگتون ها تغذیه می کنند که این موجودات منبع امگا3 هستند بنابراین وقتی ماهی ها از این موجودات به عنوان غذا استفاده می کنند، میزان امگا3 در بدن شان بالا می روداما به علت اینکه فیتوپلانگتون ها در دسترس نیستند و به همین علت ماهی های پرورشی نمی توانند از آنها استفاده کنند ، ماهی های پرورشی امگا3 کمتری دارند.

میزان امگا3 در گوشت ماهی به نوع ماهی بستگی دارد و ماهی هایی مانند قزل آلا، سالمون، شاه ماهی، ساردین و خال مخالی دارای اسیدهای چرب امگا3 زیادی هستند اما چنانچه بخش سلامت نمناک اشاره می کند برخی ماهی ها دارای امگا3 کمتری هستند و تولید آنها به شکل پرورشی باعث پایین تر آمدن این مقدار از امگا3 در بدنشان هم می شود. مثلا ماهی تیلاپیای پرورشی بر پایه ذرت است و به همین دلیل حجم امگا3 موجود در گوشت این ماهی بسیار کم است.

چربی زیاد ماهی های پرورشی

میزان چربی ماهی های دریایی نسبت به ماهی های پرورشی کمتر است زیرا آنها برای فرار از دست شکارچیان بیشتر تحرک دارند و فضای آزادتری برای حرکت در اختیار دارند بنابراین ، این ماهی ها چربی کمتری از ماهی های پرورشی دارند و برای مصرف مفیدترند.

رنگ ماهی های پرورشی نشان دهنده کیفیت آنها است

طعم، میزان چربی و مواد مغذی موجود در ماهی های آزاد پرورشی نشان می دهد که آن ها از کجا آمده اند و تحت چه شرایطی پرورش داده شده اند. رنگ این ماهی ها به خوبی کیفیت آن ها را نشان می دهد. تفاوت رنگ گوشت ماهی بر اثر آستاگزانتین موجود در آن است که نوعی رنگدانه است و در بسیاری از جانوران آبی همچون ماهی ها یافت می شود.

اگر ماهی کمرنگ یا به اصطلاح رنگ و رو رفته باشد ، ماهی با کیفیت نیست یا مریض است. اگر مقادیر آستاگزانتین موجود در ماهی به اندازه کافی باشد ، رنگ ماهی ، مایل به قرمز باشد سالم و مغذی است. آستاگزانتین فواید بسیاری مانند خواص ضد التهاب و تورم، افزایش جریان خون، افزایش قدرت بدنی و افزایش تولید انرژی میتوکندری را دارد.