رونمایی از ستاره آینده سینمای ایران در ایتالیا - مجله پیکوشو

با ما همراه باشید و با تور ایتالیا از به بهترین کشور اروپا سفر کنیم و در شهرهای ونیز، فلورانس و رم بگردیم و بناهای تاریخی این کشور تاریخی را از نزدیک ببینیم.

به گزارش همشهری آنلاین، متن گفتگوی حدود 10 دقیقه ای مت میکوچی را با مجیدی بخوانید که عصر روز یکشنبه پس از اولین نمایش خورشید در جشنواره ونیز 2020 صورت گرفته است. این کارگردان همراه جواد عزتی و شمیلا شیرزاد، بازیگران فیلم به ایتالیا سفر نموده است.

بسیار مفتخرم در خدمت مجید مجیدی فیلمساز ایرانی هستم. خورشید فیلمی تکان دهنده و بسیار قدرتمند است و خوشحالم که دارم درباره آن با شما حرف می زنم. چون خیلی ها فیلم را ندیده اند، می توانید ابتدا کمی درباره داستان و محتوای آن بگویید.

فیلم داستان بچه های کار است؛ بچه هایی که ناچارند برای تامین هزینه زندگی شان کار نمایند. بچه هایی که در کودکی می شوند نان آور خانواده و در این جهت با چالش های بسیار روبرو اند. این بحرانی است که همه کشور های جهان با آن درگیرند. چیزی حدود 152 میلیون کودک کار در جهان داریم و این می تواند تبدیل به یک چالش عظیم جهانی گردد.

فیلم می خواهد شرایط اجتماعی بچه ها را نشان بدهد در یک قصه جذاب که البته من ترجیح می دهم مردم آن را ببینند. من مطمئنم فیلم به دلیل شرایط انسانی که غالب است بر این بچه ها همه ما را درگیر خواهد نمود. چون مساله آن فراگیر و همه گیر است. جامعه امروز مثل خانواده می ماند و اگر جایی از جامعه آسیب ببیند، انگار خانواده آسیب دیده است.

ما کوشش کردیم خورشید به گونه ای باشد که مردم را برای یاری کردن به این بچه ها دعوت به مشارکت کند. به ویژه اینکه بچه ها باید تحصیل نمایند و آموزش ببینند. کار کردن آن ها اجتناب ناپذیر است و این بچه ها برای گذران زندگی باید کار نمایند، ولی در کنارش حتما باید درس بخوانند و آموزش ببینند.

فیلم شما داستان چهار بچه را دنبال می نماید که کار می نمایند و همزمان دنبال گنج می گردند. آیا این بچه ها در زندگی واقعی هم کودک کار هستند؟

بله. این بچه ها را که در فیلم بازی می نمایند ما از سر چهارراه و توی مترو پیدا کردیم. سخت ترین بخش کار ما در فیلم پیدا کردن همین بچه ها بود. چیزی حدود چهار ماه برای انتخاب بازیگران نوجوان کوشش کردیم و از چهار هزار نفر تست گرفتیم تا بهترین هایشان را بتوانیم انتخاب کنیم. قصه فیلم ما هم تمثیلی است. بچه ها دنبال گنج می گردند، اما گنج واقعی خود بچه ها هستند که دارند هدر می فرایند. در جامعه، سر چهارراه، در خیابان دارند هرز می فرایند و حرام می شوند و اگر به دادشان نرسیم، تبدیل به مجرم می شوند هم به خودشان آسیب می زنند هم به جامعه.

این ها می توانند با یافتن گنج خودشان تبدیل به انسان های برجسته شوند. فیلم می خواهد کوشش کند بگوید باید به این بچه ها توجه گردد. این ها می توانند گنج های یک کشور باشند. علی این فیلم (روح الله زمانی) که کرونا گرفت و نتوانست به جشنواره ونیز بیاید یک کودک کار است، اما با اینکه فیلم هنوز نمایش عمومی نداشته، بسیاری از شرکت های سینمایی آمده اند دنبالش برای بازی در فیلم های دیگر. من مطمئنم تا دو سه سال دیگر علی در ایران یک سوپراستار عظیم خواهد شد.

من هم تردید ندارم. پرسش آخر اینکه لوکیشن اصلی یک مدرسه است که بچه ها علاوه بر دنبال کردن گنج، درس هم می خوانند. آیا می خواهید با این کار به اهمیت آموزش اشاره کنید؟

دقیقا. کاملا درست است. مساله اصلی فیلم همان تعلیم و تربیت است. ما می خواهیم بگوییم که این بچه ها باید آموزش ببنند و گنج واقعی شان دیده گردد.