غذای آدم ها با پرنده ها چه می نماید؟ - مجله پیکوشو

به گزارش همشهری آنلاین، در چند روز اخیر ویدئویی در شبکه های اجتماعی منتشر شد که نشان می داد تعدادی از گردشگران در منطقه کوه سبلان به یک خرس مادر و توله هایش غذا می دهند. غذا های مخصوص انسان مثل نان!

این در حالی است که مسئولان و کارشناسان حیات وحش بار ها هشدار داده اند که تحت هیچ شرایطی به حیوانات وحشی و حتی حیوانات اهلی مانند گربه و سگ غذارسانی نکنید. چراکه این کارِ خودسرانه باعث می گردد حیوانات وحشی به جای آن که خوی وحشیگری شان برای مقابله با خطرات و شکار حفظ و تقویت گردد، رفتار طبیعی شان تغییر کند و کم کم از زیستگاه های خود فاصله بگیرند و به زیستگاه انسان ها نزدیک شوند. موضوعی که هم برای خود آن ها خطرناک است و هم برای انسان ها.

در کشور های پیشرفته برای غذا دادن به حیوانات قوانین سختگیرانه ای وجود دارد، در کشور ما و در فکر عامه مردم این کار مترادف است با حیوان دوستی و انسانیت. بسیاری از مردم، ناآگاهانه تصور می نمایند که علاوه بر حیوانات وحشی، وظیفه دارند سگ های ولگرد و گربه ها و پرنده ها را هم سیر نمایند. این در حالی است که متخصصان، این کار را نادرست و غیر اخلاقی می دانند. چراکه تبعات بسیار ناگواری برای حیوانات و جوامع انسانی به بار می آورد.

تغییر خلق و خوی حیوانات وحشی با غذارسانی!

دکتر ایمان معماریان، دامپزشک و کارشناس حیات وحش درباره تبعات غذا دادن به حیات وحش به همشهری آنلاین می گوید: غذارسانی به حیات وحش یا در دسترس گذاشتن مواد غذاییِ انسانی، پیامد های متعددی دارد. یکی از پیامد ها افزایش اندازه تعارض است. یعنی وقتی پسماند ها درست مدیریت نمی گردد و منابع غذایی انسانی در اختیار حیوانات حیات وحش قرار می گیرد یا وقتی به این حیوانات غذارسانی می گردد، باعث می گردد که حیوانات وحشی به جوامع انسانی نزدیک و نزدیک تر شوند و هر چقدر نزدیک تر شوند، اندازه تعارض بین انسان و حیات وحش هم افزایش پیدا می نماید.

دکتر معماریان می گوید: در کشور های اسکاندیناوی و کانادا و آمریکا اختصاصا درباره خرس رایج است که می گویند A Fed Bear Is A Dead Bear یعنی خرسی که غذا داده می گردد، خرس مُرده است. ، چون آن خرس به انسان نزدیک می گردد و در مرحله بعد، آسیب رسان می گردد و درنهایت مجبور می شوند او را بکشند. چون آسیب می رساند و دیگر نمی خواهد از پیش انسان برود. در واقع لطف اشتباه انسان ها باعث چنین نتیجه ای می گردد.

این کارشناس حیات وحش ادامه می دهد: پیامد دوم غذارسانی به حیات وحش این است که چرخه های زیستی حیوانات وحشی به هم می خورد. حیوانات وحشی در فصل های مختلف از مواد غذایی متفاوتی استفاده می نمایند و حجم غذا ها و نوع مواد غذایی که در طبیعت پیدا می نمایند، با غذا هایی که انسان ها در اختیار آن ها می گذارند، کاملا فرق دارد و این باعث مسائل متابولیسمی در آن ها می گردد، مسائلی در چرخه های زیستی طبیعی آن ها ایجاد می نماید، رفتار طبیعی آن ها را تغییر می دهد، تعارض بین خودشان را زیاد می نماید، بیماری های مختلف در آن ها افزایش پیدا می نماید. همه این مسائل به خاطر زباله ای است که آدم ها به نام غذا به حیوانات وحشی می دهند.

دکتر معماریان با تاکید بر این نکته که ابدا و اصلا و تحت هیچ شرایطی نباید به حیوانات حیات وحش غذارسانی کرد، می گوید: حتی توصیه می گردد در مناطقی که خرس وجود دارد و شما قصد دارید کمپ کنید و شب بمانید، مواد غذایی خود را طوری بسته بندی کنید یا جایی آویزان کنید که خرس ها به هیچ عنوان به آن ها دسترسی نداشته باشند. چون این موضوع هم برای خود آن ها خطرناک است و هم برای گردشگران و طبیعت گردها.

به پرنده ها هم غذا ندهید/ مواد غذاییِ انسانی با پرنده ها چه می نماید؟

این کارشناس به این نکته مهم اشاره می نماید که موضوع ممنوعیت غذارسانی درباره همه حیوانات حیات وحش صدق می نماید. چه حیات وحش غیرشهری و چه حیات وحش شهری مثل کلاغ و یاکریم و کبوتر و گنجشک. غذا دادن به پرنده ها هم چرخه های زیستی طبیعی آن ها را به هم می زند. چون دانه ای که برای آن ها می پاشیم یا ته سفره ای که برایشان می ریزیم، علاوه بر این که مواد غذاییِ مورد احتیاج بدن آن ها نیست، حاوی کربوهیدرات بالا است و مواد با کربوهیدرات بالا باعث می گردد آلودگی به قارچ ها را در پی داشته باشد، باعث می گردد آن ها تجمع های غیرطبیعی دور هم داشته باشند، بین گونه های مختلف یا درون گونه ای تعارض و دعوا ایجاد می گردد، بیماری های مختلف را به همدیگر انتقال می دهند و می توانند به مسائل متابولیک مختلف هم مبتلا شوند.

با حیوانات اهلی چه کنیم؟ غذا بدهیم یا نه؟

دکتر معماریان درباره غذا دادن به حیوانات اهلی هم شرح می دهد: غذا دادن به حیوانات اهلی مثل سگ های ولگرد و گربه های خیابان هم که آدم ها برای منافع خودشان آن ها را به وجود آوردند، کار درستی نیست. اصل اولیه برای مدیریت جمعیت این حیوانات، مدیریت پسماند است؛ یعنی کاهش دسترسی به منابع غذایی انسانی که باعث می گردد اندازه فراوری مثل آن ها کاهش پیدا کند، تعداد توله هایی که زنده می مانند، کم بگردد و قابلیت مدیریت جمعیت شان ایجاد گردد. اگر دسترسی به مواد غذایی انسانی محدود نگردد، اصلا راه چاره های بعدی مدیریت جمعیت شان غیرممکن خواهد شد. این شامل همه حیوانات اهلی است که رها شده اند یا صاحب ندارند.

این دامپزشک در پاسخ به این سوال که آیا غذا ندادن به حیوانات گرسنه اهلی کاری غیر انسانی نیست، می گوید: اتفاقا اگر به آن ها غذا بدهیم، رفتار غیراخلاقی و غیرانسانی انجام داده ایم. چون هم به آن حیوان آسیب می رسانیم و هم سلامت جامعه را در معرض تهدید قرار می دهیم. اگر عاقبت این کار را ندانیم و غذارسانی کنیم، باعث می شویم که جمعیت این حیوانات افزایش پیدا کند. درحقیقت با این کار، تعداد بدبخت ها را زیاد می کنیم.

دکتر معماریان می گوید: درست است که در آن لحظه شما به حیوانات غذا می دهید و از سیر کردن یک حیوان لذت می برید و فکر می کنید چه کار خوبی دارم انجام می دهم، اما این کار فقط به این معنی است که شما عاقبت کار نادرست خود را نمی دانید.