نشانه های شگفت انگیز: نشانگان مرده متحرک
به گزارش مجله پیکوشو، شاید شما هم فیلم های سینمایی مربوط به زومبی ها یا مرده های متحرک را دیده باشید، اما گاهی چیزی شبیه به این تخیلات در واقعیت هم رخ می دهد.
نشانگان مرده متحرک یا نشانگان کوتارد (Cotard syndrome) یک اختلال عصبی-روانی است که در آن فرد اعتقاد دارد که مرده است یا روحش، اندام های بدنش، خونش یا بعضی از بخش های بدنش را از دست داده است.
دکتر ژول کوتارد، عصب شناس فرانسوی برای نخستین بار این نشانگان را در سال 1882 در یکی از بیمارانش به نام مادموازل X توصیف کرد.
این نشانگان بسیار نادر است و تا به حال حدود 200 مورد آن از سراسر دنیا گزارش شده است.
مبتلایان اغلب ارتباطات اجتماعی شان را کاهش می دهند و ممکن است به کلی حرف زدن را متوقف نمایند. بعضی از آنها می گویند صداهایی را می شنوند که به آنها می گوید چکار نمایند.
بعضی دیگر از غذا خوردن پرهیز می نمایند و از جمله به این دلیل که دلیلی برای خوردن غذا نمی بینند چرا که مرده اند. بعضی از آنها ممکن است به خودشان آسیب بزنند.
در یک مورد مشهور از این نشانگان در سال های اخیر زنی 53 ساله بعد از تماس خانواده اش با اورژانس به بیمارستان برده شد. آنها می گفتند او باور دارد که مرده است و بوی ماهی گندیده می دهد. او بعلاوه می خواست به سردخانه بیمارستان برده گردد، چرا که می خواست با مرده ها باشد.
دلیل نشانگان کوتارد چیست؟
دلیل دقیق نشانگان کوتارد معلوم نیست، اما بعضی از عوارض عصبی و مغزی با آن مربوط شده اند، از جمله زوال عقل، آنسفالوپاتی (بیماری ناشی از تاثیر یک ویروس یا سم بر کارکرد مغز)، صرع، میگرن، اسکلروز متعدد، بیماری پارکینسون، سکته مغزی و خونریزی در زیر جمجمه و در اطراف مغز به دلیل ضربات و آسیب های شدید.
بسیاری از افراد مبتلا به این نشانگان سابقه مسائل سلامت روانی مانند افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنی و سوءمصرف مواد غیرمجاز روانگردان دارند.
تصویر برداری های مغزی در بعضی از موارد نشانگان کوتارد عوارض معینی مانند سکته مغزی، تومور، لخته خون و آسیب مغزی را نشان داده اند.
این نشانگان ممکن است با اختلال دوقطبی در نوجوانان و بزرگسالان ارتباط داشته باشد
اما از آنجایی که موارد این نشانگان بسیار اندک است، هنوز دانشمندان نتوانسته اند سازوکار ایجادنماینده آن را دقیقا معین نمایند.
پزشکان برای درمان این نشانگان در قدم اول اگر بیماری زمینه ای یافت گردد، آن را درمان می نمایند.
بسیاری از افراد با ترکیبی از داروهای روانپزشکی و شکلی از روان درمانی مانند روان درمانی شناختی یا هر دوی آنها درمان می شوند. گاهی ممکن است از الکتروشوک درمانی استفاده گردد.
خوشبختانه گاهی هم بیماران حتی در موارد شدید به طور خودبخودی بهبود پیدا می نمایند
منبع: همشهری آنلاین