تفال به حافظ امروز دوشنبه 12 تیر ماه 1402، از بهرِ بوسه ای ز لبش جان همی دهم
به گزارش مجله پیکوشو، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.
بخت از دهانِ دوست نشانم نمی دهد
دولت خبر ز رازِ نهانم نمی دهد
از بهرِ بوسه ای ز لبش جان همی دهم
اینم همی سِتانَد و آنم نمی دهد
مُردم در این فِراق و در آن پرده راه نیست
یا هست و پرده دار نشانم نمی دهد
زلفش کشید بادِ صبا چرخِ سِفله بین
کانجا مجالِ بادِ وَزانَم نمی دهد
چندان که بر کنار چو پرگار می شدم
دوران چو نقطه رَه به میانم نمی دهد
شِکَّر به صبر دست دهد عاقبت، ولی
بدعهدیِ زمانه زمانم نمی دهد
گفتم رَوَم به خواب و ببینم جمالِ دوست
حافظ ز آه و ناله امانم نمی دهد
توضیح لغت: پرده دار: حاجب/ این: ضمیر اشاره مرجع آن جان
تفسیر عرفانی:
عاشقان درگاه معشوق برای رسیدن به او همه هستی شان را می گذارند؛ اما نمی توانند به راحتی به لقای او برسند، زیرا وصل او کمال صبر را می طلبد.
تعبیر غزل:
اگر به خاظر ملامت دیگران می خواهی از کارت دست برداری، این کار را نکن که در آخر فقط خجالت و پشیمانی برایت می ماند. به خداوند توکل کن که او راهنما است.
منبع: فرارو