ما باید برای انقلاب روبات آماده شویم
به گزارش مجله پیکوشو، نایجل واربرتون فیلسوف بریتانیایی است که به دلیل تالیف تعداد زیادی از کتاب ها در حوزه فلسفه به عنوانی یکی از محبوب ترین فیلسوفان معاصر شناخته می شود. او آثار آکادمیکی در حوزه زیبایی شناسی و اخلاق کاربردی نیز نوشته است. کتاب های زیادی از او به فارسی ترجمه شده از جمله الفبای فلسفه با ترجمه مسعود علیا، پرسش از هنر با ترجمه مرتضی عابدینی فرد و آثار کلاسیک فلسفه با ترجمه مسعود علیا که همگی از طریق انتشارات ققنوس چاپ شده اند.
به گزارش خبرنگاران به نقل از نیویوروپیئن، اخیرا یک ربات شطرنج باز در روسیه انگشت حریف هفت ساله خود را گرفت و باعث شکستگی آن شد. به نظر می رسد این اتفاق شروع یک رویداد مهم باشد: هوش مصنوعی به طور مستقل به روشی تقریبا کینه توزانه عمل می کند، اما این طور نیست. زمانی که کودک خیلی سریع حرکت اش را انجام داد ربات مرتکب چنین عملی شد به احتمال زیاد این ناشی از یک نقص فنی و یا نتیجه یک وسیله اختراع شده ناراضی در جریان یک برنامه تنبیهی بوده که از بازیکنانی که بدون فکر کردن به همه چیز حرکت می کردند انتقام می گرفت!
اظهار نظر سرگئی لازارف رئیس فدراسیون شطرنج مسکو در مورد حادثه رخ داده این گونه بود: این بد است. من نیز موافق هستم برای کودک حادثه ای بد بود. اما این اولین حرکت در زمینه شورش ربات ها نبود. هم چنین، نمونه ای از رباتی نبود که برای خود فکر می کرد.
برخی از فیلسوفان استدلال می کنند هنگامی که یک ماشین به اندازه کافی پیچیده است و به محیط خود مانند انسان ها پاسخ می دهد باید آن را به عنوان موجودی آگاه و شاید حتی به عنوان فردی با حقوق در نظر بگیریم. برخی دیگر معتقدند که چیز خاصی در مورد موجودات بیولوژیکی ساخته شده از گوشت و خون وجود دارد و تکرار رفتار با استفاده از تراشه های سیلیکونی در بهترین حالت می تواند یک ربات زامبی متقاعد کننده ایجاد کند رباتی که به نظر هوشیار است، اما این طور نیست. خیلی زود است که بگوییم حق با چه کسی است. ما هنوز به طور کامل اساس آگاهی خود را درک نکرده ایم.
با این وجود، نگرانی های گسترده ای وجود دارند مبنی بر آن که ربات های هوش مصنوعی که قادر به تفکر و عمل مستقل هستند به زودی قدرت را در دست گیرند. این دگرگونی رادیکال از طریق ماشین های شطرنج ایجاد نخواهد شد. انسان سازی همیشه وسوسه انگیز است، اما یک ربات شطرنج باز تنها یک ربات شطرنج باز است نه یک شبه انسان با قصد بد و تنها در تخصص خود بسیار خاص است.
هنگامی که انقلاب ربات ها فرا می رسد از طریق ماشین های هوش مصنوعی پیچیده هدایت می شود که با محیط ها و زمینه های مختلف سازگار هستند و قادر به یادگیری و عمل برای خودشان در طیف وسیعی از موقعیت ها هستند. این که تا چه اندازه با آن روز فاصله داریم موضوع بحث انگیزی است، اما این روبات ها در حال آمدن هستند.
دستگاه های معمولی تر هوش مصنوعی در حال حاضر در کارخانه ها، خودروها، بانک ها، اتاق های عمل و خانه ها وجود دارند و تنها گاهی به کاربران خود آسیب وارد می سازند. با این وجود، این ابزار های پیچیده با توانایی های بسیار محدود و وظیفه محور هستند و جهان را تسخیر نخواهند کرد.
ریموند کورزویل مخترع و آینده پژوه امریکایی پیش بینی می کند لحظه ای از پیشرفت در فناوری و قابلیت محاسباتی فرا خواهد رسید که در آن موجودات ماشینی مستقل برتر تولید می شوند. این ربات ها در طراحی ماشین های هوشمند بهتر از انسان ها خواهند بود و ماشین های هوشمندتر را در یک مارپیچ اختراع تا زمانی که ماشین های فوق العاده هوشمند ظاهر شوند تولید خواهند کرد.
ایلان ماسک در سال 2020 میلادی پیش بینی کرد که هوش مصنوعی ابر هوشمند تا سال 2025 میلادی در میان ما خواهد بود. این موضوع عجیبی است. با این وجود، ماسک نگران این موضوع نبود. او اشاره کرد که این امر باعث می شود همه چیز برای بشریت ناپایدار و عجیب باشد. آن وقت همه چیز درست است.
جیمز لاولاک زیست شناس که هفته گذشته در صد و سومین سالگرد تولدش درگذشت نسبت به ظهور ربات ها خوش بین تر بود. او آنان را سایبورگ (یک موجود با هر دو اجزای ارگانیک و مکانیکی) نامید. او فکر می کرد که ربات ها قدرت را در دست خواهند گرفت و همان طور که ما به گیاهان نگاه می کنیم به انسان ها نگاه خواهند کرد. با وجود این، او استدلال کرد بدان خاطر که آن ربات ها علاقمند به زنده ماندن هستند دوستدار محیط زیست می باشند و سرعت بحران آب و هوا را حل می کنند. اگر پیش بینی او درست باشد ما در آستانه دوره زمانی بسیار جالبی قرار داریم.
آیا این تنها یک حدس است یا گزارشی قابل قبول از این که ما به کجا می رویم؟ من از لاولاک و یا ماسک بدبین تر هستم. اگر ربات های ابرهوشمند به ما به مثابه گیاه نگاه می کنند چه چیزی مانع از آن می شود که تصمیم نگیرند با ما همانند علف های هرز رفتار کنند؟
مدت ها پیش در سال 1942 میلادی آیزاک آسیموف سه قانون رباتیک خود را پیشنهاد کرد:
قانون اول: ربات نمی تواند به انسان صدمه بزند یا از طریق بی عملی اجازه آسیب رساندن به انسان را بدهد. قانون دوم آن که یک ربات باید از دستوراتی که از طریق انسان به او داده شده است اطاعت کند مگر در مواردی که چنین دستوراتی با قانون اول در تضاد باشد. قانون سوم آن که ربات باید از وجود خود محافظت کند تا زمانی که چنین حفاظتی با قانون اول یا دوم در تضاد نباشد.
با این وجود، هوش مصنوعی در حال حاضر سلاح هایی که برای ویران کردن، تخریب و کشتن طراحی شده را هدایت می کند. این دستگاه ها برای جستجو و تخریب برنامه ریزی شده اند. تا به امروز سلاح های رباتیک مطیع بوده اند. با این وجود، اگر ربات ها به اندازه کافی هوشمند شوند و شروع به تکرار و اجرا کنند بعید به نظر می رسد که هر گونه حفاظت برنامه ریزی شده از فاجعه جلوگیری کند. با تمام این اتفاقات، یک ربات شطرنج باز سرکش که هر از چند گاهی به حریفان خود حمله می کند باید کمترین نگرانی ما باشد.
منبع: فرارو