هیولا های روی آب؛ 10 ناو هواپیمابر برتر و قدرتمند جهان - مجله پیکوشو

در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با بهترین و قدرتمندترین ناو های هواپیمابر جهان بر اساس اندازه، قدرت جابجایی، قدرت بال هوایی همراه، سلاح های دفاعی و تهاجمی و دیگر ویژگی هایی که یک ناو باید داشته باشد آشنا کنیم. ناو های هواپیمابری که اکنون در مرحله ساخت قرار داشته و در سال های آینده وارد سرویس می شوند نیز در این فهرست گنجانده شده اند.

10. ناو هواپیمابر Chakri Naruebet (تایلند)

وزن:

11.500 تن

طول:

182 متر

بال هوایی:

30 هواپیما

ناو هواپیمابر سبک Chakri Naruebet در اسپانیا ساخته شده و در سال 1997 در اختیار نیروی دریایی سلطنتی تایلند قرار گرفت. این ناو اولین ناو هواپیمابری است که توسط یک کشور در جنوب شرق آسیا مورد استفاده قرار می گیرد. بال هوایی این ناو شامل 30 هواپیمای بال ثابت و هلیکوپتر است که از آن جمله می توان به هواپیما های AV-8S Matador مخصوص حمله به اهداف زمینی و هلکوپتر های S-70B Seahawk, Sea King و CH-47 Chinook برای عملیات ضد زیردریایی، پشتیبانی و حمل و نقل اشاره کرد. با این وجود این ناو فاقد سلاح های دفاعی است.

بر اساس برنامه ریزی های قبلی قرار بود این ناو دارای تجهیزات ضدهوایی از جمله 8 سلول لانچر پرتاب موشک های Sea Sparrow و 4 سیستم پرتاب Vulcan Phalanx CIWS باشد که در نهایت نصب نشدند.

بدین ترتیب تنها دفاع این ناو موشک های مادون قرمز برد کوتاه Mistral است. این ناو عملیات های نظامی اندکی انجام داده و معمولاً تنها برای حمل اعضای خاندان سلطنتی تایلند استفاده می شود. بدین ترتیب بهتر است آن را یک کشتی تفریحی گرانقیمت برای خاندان سلطنتی این کشور نامید تا یک ناو با قابلیت انجام عملیات آبی خشکی.

9. ناو هواپیمابر Cavour (ایتالیا)

وزن:

27.000 تن

طول:

244 متر

بال هوایی:

20 هواپیما

ناو هواپیمابر سبک Cavour در سال 2008 وارد سرویس شده و در حال حاضر نماد نیروی دریایی ایتالیا به شمار می رود. این ناو مدرن طوری ساخته شده که هواپیما ها و هلیکوپتر ها بتوانند به صورت عمودی یا تیک آف کوتاه از روی عرشه آن بلند شده یا روی آن فرود بیایند. ناو هواپیمابر Cavour همچنین به عنوان یک مرکز فرماندهی برای نیروی دریایی ایتالیا عمل می کند.

در حال حاضر تنها چندین فروند هواپیمای Boeing V-8B Harrier II Plus برای حمله به اهداف زمینی روی عرشه این ناو مستقر هستند، اما بزودی قرار است که جنگنده های استراتژیک اف-35 بی لاکهید مارتین جای آن ها را بگیرند. برای اهداف پشتیبانی، نبرد ضد زیردریایی و عملیات های گشت هوایی، این ناو هواپیمابر سبک از هلیکوپتر های EH-101، NH-90 و SH-3D روی عرشه خود سود می برد.

این ناو قابلیت انجام عملیات تهاجمی آبی خشکی را نیز داشته و می تواند خودرو های زرهی تهاجمی مخصوص این گونه عملیات ها و تانک را به ساحل منتقل کند که در آشیانه مخصوص هواپیما ها جای خواهند گرفت. علاوه بر این، ناو هواپیمابر Cavour گنجایش 325 نیروی ویژه دریایی با تمام تجهیزات را دارد.

8. ناو هواپیمابر Sao Paulo (برزیل)

وزن:

34.000 تن

طول:

265 متر

بال هوایی:

40 هواپیما

ناو هواپیمابر Sao Paulo از کلاس ناو های Clemenceau بوده و در ابتدا در سال 1963 در اختیار نیروی دریایی فرانسه قرار داشت، اما در سال 2000 به برزیل فروخته شده و به نماد جدید نیروی دریایی برزیل تبدیل شد. ناو مذکور توان حمل ترکیبی از 40 هواپیما و هلیکوپتر را داشته، اما اکنون عمدتاً برای آموزش خلبانان مورد استفاده قرار گرفته و قابلیت های تهاجمی اندکی دارد.

بال هوایی این ناو هواپیمابر نیز نسبتاً ضعیف بوده و اصلی ترین رهگیر و هواپیمای تهاجمی آن A-4KU Skyhawk است که توانایی حمل موشک های هوا به هوای برد کوتاه AIM-9 Sidewinder و بمب های سقوط آزاد را دارد. این هواپیمای قدیمی قابلیت های ضد کشتی و حمله به اهداف زمینی محدودی داشته و در مقایسه با قدرت جنگنده های مدرن و هواپیما های متخصص حمله به اهداف زمینی حرفی برای گفتن ندارد.

7. ناو هواپیمابر Vikramaditya (هند)

وزن:

45.000 تن

طول:

273 متر

بال هوایی:

30 هواپیما

ناو هواپیمابر سبک Vikramaditya متعلق به نیروی دریایی هند یک نسخه دستکاری شدن و مدرن سازی شده از رزمناو روسی کلاس Kiev است. با توجه به بودجه اندک پس از دوران جنگ سرد، نگهداری و استفاده از این رزمناو برای نیروی دریایی روسیه بسیار پرهزینه بوده و در نهایت یک فروند از آن ها به هند فروخته شد. در سال 2004 توافق بین دو کشور برای فروش یک فروند از این رزمناو به هند اجرا شده و در سال 2014 و بعد از تعمیرات و تغییراتی که در آن ایجاد شد وارد سرویس نیروی دریایی این کشور شده و جانشین ناو هواپیمابر قدیمی Viraat شد.

ناو هواپیمابر Vikramaditya توانایی حمل حدود 30 فروند هواپیمای بال ثابت و هلیکوپتر MiG-29KU و جنگنده های چند منظوره و ناوپرواز MiG-29KUB، هواپیما های مخصوص حمله به اهداف زمینی Sea Harrier، هلیکوپتر های پشتیبانی HAL Dhruv و هلیکوپتر های هشدار سریع Ka-31 را دارد. ظرفیت حداکثر این ناو 30 هواپیما و 6 هلیکوپتر است. این ناو بسیاری از سلاح های سنگین تهاجمی موجود در رزمناو آدمیرال گورشکوف را در دماغه خود نداشته و اکنون تنها به سیستم دفاع هوایی برد کوتاه مجهز است.

6. ناو هواپیمابر Charled de Gaulle (فرانسه)

وزن:

41.000 تن

طول:

262 متر

بال هوایی:

40 هواپیما

ناو هواپیمابر Charled de Gaulle یک کشتی جنگی مدرن با سوخت هسته ای بوده و در سال 2001 وارد سرویس نیروی دریایی فرانسه شد. این ناو اکنون طلایه دار نیروی دریایی این کشور بوده و تنها ناو هواپیمابر هسته ای است که خارج از ایالات متحده ساخته شده است. ناو هواپیمابر Charled de Gaulle توانایی حمل 40 فروند هواپیمای بال ثابت و هلیکوپتر را دارد.

همچنین این ناو می تواند تا بیش از 30 فروند از نسخه مخصوص نیروی دریایی جنگنده چندمنظوره Rafale را روی خود داشته باشد. از استعداد بال هوایی این ناو می توان به هواپیما های هشدار سریع E-2C Hawkeye، هلیکوپتر های SA 365F Dauphin یا AS 322 Cougar نیز اشاره کرد. برنامه ریزی ها برای ساخت دومین فروند از این ناو اجرا شده، اما به دلیل نبود سرمایه تاکنون ساخته نشده است.

5. ناو هواپیمابر کلاس Queen Elizabeth (بریتانیا)

وزن:

65.000 تن

طول

: 284 متر

بال هوایی:

40 هواپیما

دو فروند ناو هواپیمابر کلاس Queen Elizabeth توسط نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا سفارش داده شده که ساخت اولین فروند آن ها با نام HMS Queen Elizabeth در سال 2009 شروع و در سال 2017 عملیاتی شد. ساخت دومین فروند نیز با نام HMS Prince of Wales در سال 2011 شروع شده و در سال 2017 به آب انداخته شد که انتظار می رود در سال 2020 تحویل نیروی دریایی بریتانیا شود. این دو ناو بزرگ ترین کشتی های جنگی هستند که تاکنون توسط نیروی دریایی بریتانیا ساخته شده اند.

ناو های هواپیمابر کلاس Queen Elizabeth در مقایسه با ناو های هواپیمابر سبک قدیمی کلاس Invincible از قابلیت ها و توانمندی های بسیار بالاتری برخوردار بوده و گنجایش حمل تا 40 فروند هواپیمای بال ثابت و هلیکوپتر را دارا هستند.

این ناو ها ابعاد و وزنی شبیه ناو های هواپیمابر آدمیران کوزنتسوف روسیه و ناو لیائونینگ چین دارند. ناو های روسی و چینی مذکور حامل جنگنده های با قابلیت برتری هوایی بالا هستند درحالی که ناو های بریتانیایی جدید این کشور جنگنده های سبکتر، اما پنهانکار و چندمنظوره F-35B با قابلیت فرود و پرواز افقی و عمودی روی عرشه ناو را در اختیار خواهند داشت که توانایی انجام عملیات دفاعی هوایی، حملات به اهداف زمینی و انجام ماموریت های شناسایی را نیز دارند.

همچنین ترکیبی از هلیکوپتر های CH-47 Chinook، Merlin و AW159 (قبلاً با نام Lynx Wildcat شناخته می شدند) نیز برای عملیات پشتیبانی و نقش های ضد زیردریایی روی عرشه این ناو حضور خواهند داشت. از سیستم های دفاعی این ناو می توان به سیستم جنگ افزاری برد کوتاه Phalanx برای مقابله با تهدیدات هوایی و توپ های دریایی 30 میلیمتری برای تهدیدات دریایی اشاره کرد.

4. ناو هواپیمابر Liaoning (چین)

وزن:

60.000 تن

طول:

305 متر

بال هوایی

: 40 هواپیما

ناو هواپیمابر Varyag دومین فروند در کلاس Kuznetsov بود که ساخت آن در سال 1985 در اوکراین شروع شده و در سال 1988 به مراحل پایانی رسید. اما پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به دلیل نبود بودجه کافی ادامه ساخت و عملیاتی کردن آن متوقف شده و بدنه ناتمام آن به چین فروخته شد، جایی که تغییراتی در بدنه آن ایجاد شده و مدرن سازی شد. سپس این ناو با نام Liaoning در سال 2012 وارد سرویس نیروی دریایی چین شده و یکی از برنامه های جاه طلبانه نیروی دریای این کشور به شمار می آمد.

ناو Liaoning می تواند تا 50 فروند هواپیمای بال ثابت و هلیکوپتر را روی عرشه خود حمل کند که از آن جمله می توان به ترکیبی از جنگنده های توانمند چینی J-15، هلیکوپتر های Z-8 و هلیکوپتر های روسی هشدار سریع Ka-31 اشاره کرد.

بعد از فروش به چین، این ناو تجهیزات دفاعی سنگین کلاس Kuznetsov را از دست داده و اکنون تنها دارای جنگ افزار های دفاعی برد کوتاه است، اما همچنان نیرویی مشخص کننده در زمینه دریایی در منطقه به شمار می آید. در سال 2017، یک ناو هواپیمابر دیگر در این کلاس در چین ساخته و به آب انداخته شد که گفته می شود نام نهایی آن Shandong خواهد بود. این اولین ناو هواپیمابری است که تاکنون در چین ساخته شده و نهایتاً در سال 2020 عملیاتی خواهد شد.

3. ناو هواپیمابر Kuznetsov (روسیه)

وزن:

60.000 تن

طول:

305 متر

بال هوایی:

40 هواپیما

ناو هواپیمابر Admiral Kuznetsov در سال 1991 به نیروی دریایی روسیه پیوسته و اگر چه از نسخه های آمریکایی کوچکتر بوده، اما از قابلیت دفاعی قابل توجهی برخوردار است. نداشتن سیستم منجنیقی باعث شده که این ناو قابلیت به پرواز درآوردن هواپیما های با قدرت جنگی و مهمات سنگین را نداشته باشد و بیشتر بر جنبه برتری بال هوایی آن در آسمان تاکید شده است.

این ناو توانایی حمل 40 فروند هواپیمای بال ثابت و هلیکوپتر را داشته که از آن میان می توان به جنگنده های ناوپرواز Su-33 و چندین نمونه از هلیکوپتر های Ka-27 اشاره کرد. همچنین از هواپیما های دو نفره Su-25UTG روی عرشه این ناو برای آموزش خلبانان استفاده می شود. ناو هواپیمابر Admiral Kuznetsov یک رزمناو سنگین با قدرت پرواز هواپیما نیز هست که بسیاری از جنگ افزار های آن اصولاً توسط رزمناو های مسلح به موشک های هدایت شونده استفاده می شوند.

این ناو به تنهایی توانایی مقابله با تهدید های سطحی، زیرسطحی و هوایی را دارد. همچنین این ناو برای تامین نیروی خود از دیگ های بخار با سوخت فسیلی استفاده می کند. دوران خدمت این ناو در نیروی دریایی روسیه با حوادث و تصادفات هواپیما ها روی آن همراه بوده. همچنین سیستم پیشرانه ناو Admiral Kuznetsov دارای مشکل بوده و بدین ترتیب دولت روسیه در نگهداری و عملیاتی نگه داشتن تنها ناو هواپیمابر خود با مشکل جدی روبرو می باشد.

هنوز برنامه ای توسط دولت روسیه برای ساخت جایگزین این ناو هواپیمابر تدوین نشده است. از سال 2018 این ناو در حال تعمیر و مدرن سازی بوده تا طول عمر آن افزایش یابد و انتظار می رود که سال 2021 به سرویس بازشود.

2. ناو هواپیمابر مدرن سازی شده کلاس (ایالات متحده)

وزن:

100.000 تن

طول

: 332 متر

بال هوایی:

80 هواپیما

در کل 10 فروند از ناو های هواپیمابر کلاس Nimitz ساخته شده که 7 فروند در کلاس قدیمی و 3 فروند در کلاسی مدرن تر بوده است. این ناو ها بزرگ ترین کشتی های جنگی هستند که تاکنون ساخته شده و در سرویس هستند.

ناو های هواپیمابر هسته ای Nimitz کلاس توانایی حمل تا 80 فروند هواپیمای بال ثابت و هلیکوپتر را دارند که از آن میان می توان به جنگنده های چند منظوره F/A-18E/F Super Hornets، هواپیما های تهاجمی F/A-18C Hornets، هواپیما های مخصوص جنگ الکترونیک EA-6B Prowlers و چندین نوع هلیکوپتر برای عملیات پشتیبانی، ترابری و عملیات جنگی ضد زیردریایی اشاره کرد.

این ناو های هواپیمابر غول پیکر معمولاً بیش از 60 هواپیما و هلیکوپتر را روی عرشه خود دارند که اکثریت آن به جنگنده های 130 F/A-18 Hornets تعلق دارد. ناو های هواپیمابر کلاس Nimitz دارای سیستم تدافعی اتوماتیک در مقابل موشک های کروز ضد کشتی و سیستم های جنگی و الکترونیکی هماهنگ هستند. قرار است که در دهه های پیش رو این ناو ها با ناو های مدرن و پیشرفته تر کلاس Ford جایگزین شوند.

1. ناو هواپیمابر کلاس (ایالات متحده)

وزن:

100.000 ت

طول:

335 متر

بال هوایی:

85 هواپیما

ناو های هواپیمابر کلاس Ford بزرگترین و قدرتمندترین ناو هایی هستند که تاکنون ساخته شده اند. اولین ناو این کلاس در سال 2017 وارد سرویس شده و بر اساس برنامه ریزی ها در کل 9 یا 10 فروند از این کلاس ساخته خواهد شد و جایگزین ناو های کلاس Nimitz می شوند. طراحی بدنه این ناو با ناو های کلاس Nimitz شباهت زیادی داشته، اما پل فرماندهی آن کوچکتر و با طراحی متفاوت بوده و خاصیت پنهانکاری بیشتری دارد.

هر کدام از این ناو ها بال هوایی به استعداد 85 هواپیمای بال ثابت، هواپیمای با قابلیت پرواز و فرود عمودی و افقی، انواع هلیکوپتر و پرنده های بدون سرنشین خواهند داشت که شامل جنگنده های چند منظوره F-35B/C و F/A-18E/F Super Hornet، هواپیما های مخصوص جنگ الکترونیک EA-18G Growler، هواپیما های هشدار سریع E-2D Advanced Hawkeye و هلیکوپتر های دریایی MH-60R و MH-60S خواهد بود.

بدین ترتیب این ناو ها بال هوایی بسیار بزرگتر و قدرتمندتر از کل ناوگان نیروی هوایی بسیاری از کشور ها خواهند داشت. با عملیاتی کردن این ناو های هواپیمابر، نیروی دریایی ایالات متحده در طول قرن بیست و یکم همچنان در صدر نیرو های دریایی جهان قرار داشته و برتری آن به چالش کشیده نخواهد شد.

از سیستم های دفاعی ناو های کلاس Ford می توان به دو لانچر که هر کدام 16 موشک Sea Sparrow در خود دارند اشاره کرد. از این موشک ها برای مقابله با موشک های فوق سریع و با قدرت مانور بالای ضد کشتی استفاده خواهد شد. همچنین این ناو دارای دو لانچر برای پرتاب 21 فروند موشک Rolling Airframe است که برای مقابله با موشک های ضد کشتی در فاصله نزدیک به کار گرفته خواهند شد. همچنین 4 سیستم دفاعی 20 میلیمتری Phalanx برای مقابله با تهدیدات در فاصله نزدیک روی عرشه این ناو وجود دارد.

منبع: military-today

منبع: برترین ها