چرایی واکنش&zwnjهای غیرمنتظره به توئیت جوانی کنید وزیر جوان! - مجله پیکوشو

به گزارش خبرنگاران، این توئیت از سوی آذری جهرمی کافی بود تا خشم و اعتراض در قالب هشتگ جوانی کنید به راه بیفتد و محدودیت ها چماقی بر سر وزیر جوان گردد.

واکنش ها نشان از درماندگی جامعه جوان ایرانی داشت. برای نمونه کاربری نوشته بود: این وزیر جوان چقدر از فضای زندگی در ایران دور است؟ چقدر از فضای جوانان دور است؟ چقدر دور است که نمی توااند ببیند جوان در مملکت ایران مردگی را بر زندگی ترجیح می دهد. جواد خان جوان ایرانی به همت شما نه توان رفتن دارد و نه نای ماندن، از برزخ برگشته و در جهنم نشسته.

این که چرا آذری جهرمی هدف حملات تند کاربران نهاده شد اتفاقا مورد پرسش یکی از کاربران نهاده شد و در این باره نظرسنجی با این مضمون گذاشت که تعداد کسانی که اینجا به آذری جهرمی فحش می دهند خیلی زیاد است علتش چه می تواند باشد؟ در میان گزینه ها، دستمون به بقیه نمی رسه 28 درصد، عملکردش ضعیفه 10 درصد، فحش دادن بهش هزینه نداره 53 درصد و سایر موارد 9 درصد را به خود اختصاص داد.

اما چرا توئیت وزیر جوان امواج خشم و ناراحتی جوانان را به دنبال داشت؟

امیرمحمود حریرچی جامعه شناس در این باره در تبادل نظر با خبرنگاران گفت: این خشم عمومی که در شبکه های مجازی شاهد آن هستیم مسئله ای است که جامعه را دربر گرفته است. آن هم به خاطر عملکرد همین آقایان است، همین هایی که به شکل های مختلف مسئولیت دارند و مردم را مضحکه می نمایند. درست است که پیغام وزیر ارتباطات ممکن است پیغام مثبتی به نظر برسد منتها شمایی که خودتان جوان ترین عضو کابینه هستی و می آیی چنین چیزی را می گویی کدام شرایط را برای جوان ما ایجاد کردند که بتواند جوانی کند؟ همه چیز که در این کشور ممنوع شده است. همه سایت ها تندتند فیلتر می شوند، تلگرام و توئیتر را فیلتر می کنید. جوانان چه کار نمایند؟ البته خود آقای وزیر موافق این دستورالعمل فیلترینگ نیست و می گوید دستور است که باید اجرا کند، اما مردم او را به عنوان عضو کابینه می شناسند.

وی اضافه کرد: در ایران به اشکال مختلف، خطوط ممنوعه ایجاد کردند و همه چیز را بر جوانان عیب دانستند. بر نوجوانان و جوانان سخت گرفتند و مدام ممنوع کردند و مخاطرات تفریح آن ها را بیشتر کردند. می گویند به این حوزه وارد نشوید و این کار را نکنید این ها را هم با پند و اندرز می گویند و کاسه داغ تر از آش شدند.

این جامعه شناس ادامه داد: واکنش ها به توئیت آقای وزیر نشان داد جوانان اصلاً مسئولین دولتی را باور ندارند که بخواهند حرف های آن ها را قبول نمایند. بیشتر تفریحات جوانان ما، متأسفانه زیرزمینی شده است و وقتی چیزی زیرزمینی می گردد در معرض خطر قرار می گیرد. حتی موسیقی ما غم انگیز و ناراحت نماینده است. تلویزیون ما که اصلاً قابل دیدن نیست. چه شرایطی برای جوانان ایجاد کردیم؟ تلویزیون به غیر از پند و اندرز های تکراری چه دارد؟ آن قدر پند و اندرز داده است که دیگر جوانان خسته شدند یا آن جوانی که بیکار است یا جوانی که نمی تواند تشکیل خانواده بدهد و اگر تشکیل خانواده بدهد زندگی اش نمی چرخد چگونه جوانی کند؟ آن ها وضع خود را با آقازاده هایی مقایسه می نمایند که بالاخره بخشی از همین جامعه هستند و دارند می چاپند و بریز و بپاش می نمایند. پدران شان در داخل می چاپند و آقازاده ها که من واقعا تردید دارم این واژه را برای آن ها استفاده کنم دارند زندگی های لاکچری می نمایند و به رخ جوانان می کشانند. آن ها مدام در صفحه های شخصی شان نشان می دهند که در زندگی های شان در لواسانات چه می گذرد؟ در ولنجک چه می گذرد؟ در خارج از کشور چه می گذرد؟

وی مطرح نمود: در این وسط اگر کسی هم پیدا گردد که حرف مثبتی بزند مردم اسمش را می گذارند فریب، می گویند درست است که تو جوان هستی، ولی جوانی ات با ما متفاوت است، روش و شیوه زندگیت با ما فرق دارد. من نسبت به آقای وزیر ارتباطات باتوجه به صحبت هایی که نموده است خوش بینم و می دانم می خواهد کاری بکند، اما نمی تواند. ولی در شرایطی که نمی تواند کاری بکند باید بیاید و به صراحت بگوید چرا نمی تواند؟ اگر این را نگوید و بخواهد به گونه ای با جوانان همراهی کند که من هم جوان هستم و درک تان می کنم و باید جوانی کنید از سوی جوانان پذیرفته نمی گردد. او باید بداند برای جوانی کردن، حداقل هایی ضروری است. اصلاً بحث اقتصادی نیست. آنچه که فرهنگی است و آنچه که به نسل جوان ما تحمیل شده است مهم است. متأسفانه این درد بزرگی است که جوانان، مسئولین را باور ندارند و در شرایطی این طوری می خواهند آن عدم اعتمادی که به شدت در جامعه نسبت به مسئولین وجود دارد بروز بدهند.

حریرچی بیان نمود: این پیغام ها همچنین یک گسست جدی بین نسل جدید را نشان می دهد که پیغامد های خوبی ندارد. این گسست وجود دارد و این طور نیست که بگوییم تازه ایجاد شده است. گسستی است که مدام دارد پهن تر و پهن تر می گردد و هر چه می گذرد عمق آن بیشتر می گردد. این گسست درحال حاضر انعکاسی از ناامیدی است.

او اضافه کرد: آنچه که در جامعه می بینیم افسردگی است که بویژه در بین نسل جوان ما بسیار زیاد شده است و در جا هایی به شکل خشونت خودش را نشان می دهد. این به خاطر وضع موجود است که اختلالات روانی ایجاد می نماید و گاهی به شکل خشونت در بین جوانان خودش را نشان می دهد. برخی از آن ها هم احساس تنهایی می نمایند. برای همین آمار خودکشی در مملکت ما به سن پایینی رسیده و میانگین پانزده سال دارد. این نتیجه نومیدی است. نومیدی بالاخره تبلور پیدا می نماید. این ها همه جمع می گردد و مانند یک فنری است که فشرده می گردد. باید مراقبت این فنر بود. این وضع نمی تواند به این شکل ادامه پیدا بکند. به هرحال نسل جوان باید امیدی به آینده داشته باشد، امید به سالمندی خود داشته باشند که بتواند سالمندی راحت تری در پیش داشته باشد. اما می بیند از الان در عذاب است پس وای به حال آن زمان.

وی تاکید نمود: این فنر هی دارد فشرده می گردد و عملکرد مسئولین دارد آن را تنگ تر و تنگ تر می نماید. چگونه می توانید این فنر را کنترل کنید وقتی از جا در برود؟ چه کار می توانید بکنید؟ چطور جلویش را می خواهید بگیرید؟ مسئولان ما الان چشمانشان را بستند و پاسخ هایشان به مردم همواره همراه با یک لبخند تحقیرآمیزی است که قهقهه به وضع موجود است. مسئولان باید به خودشان بیایند و چشم هایشان را باز نمایند و درد جوانان ما را که به شکل کوچکش در واکنش به توییت ساده وزیر ارتباطات خودش را نشان می دهد ببینند.

این کارشناس اضافه کرد: یک وزیر جوان یک توئیت می نماید چه برخوردی با آن می گردد؟ این نشان می دهد که بر جوانان ما چه می گذرد؟ چقدر آن ها آزرده خاطر هستند و شرایط چقدر دارد آن ها را اذیت می نماید. باید مسئولان به خودشان بیایند. به فکر بیفتند که این شرایط نمی تواند همین طوری ادامه پیدا بکند و مردم حقوقی دارند که این حقوق باید رعایت بگردد، اما حالا این حقوق دارد تضییع می گردد.

وی اعلام کرد: مشکل اینجا است که به این مسایل، رنگ سیاسی می دهند. درحالی که اشتباه است و این یک مسئله اجتماعی است. این جا دیگر دعوای گروهی و جناحی جوانان وابسته به حزب فلان با حزب فلان مسئله نیست. کل جوانان مسئله دارند. جوانان از هر طبقه ای که در نظر بگیرید این مشکل را دارند. این یک درد اجتماعی است. اگر به آن رنگ وبوی سیاسی بدهند که مثلا دارند به جوانان خط می دهند اشتباه است. خط را شما خودتان دارید به آن ها می دهید. خط را خود مسئولان و حاکمیت دارند به جوان ها می دهند با بی توجهی به آن ها و لبخند های مسخره آمیزی که می زنند و تحقیرشان می نمایند. با این فرایند کار را به جا هایی می کشانند که بالاخره اوضاع وخیم بگردد.