تغییر فضای اجتماعی و اقتصادی با حمایت از کارآفرین ها ممکن می شود - مجله پیکوشو

از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.

علی اصغر سعیدی در گفت وگو با پایگاه خبری اتاق ایران می افزاید: جوزف شومپیتر معتقد بود که کارآفرینی چیزی نیست جز نوآوری - یعنی معرفی ترکیب جدیدی از منابع تولید که وقتی بااعتبار و اعتماد ترکیب شوند جریان ایستای زندگی اقتصادی (زندگی در جامعه و اقتصاد سنتی و راکد) را بر هم می زند و طرح جدیدی را ایجاد می کنند. براساس این تعریف کارآفرینان شرایط موجود را تغییر می دهند.

تغییر شرایط در شرایط بحرانی چگونه ممکن است؟ سعیدی پاسخ می دهد: کارآفرینان در هر بخش اقتصادی و حتی اجتماعی نوآور است و همین نوآوری می تواند فضای موجود را تغییر دهد. کارآفرین تنها انباشت سرمایه انجام نمی دهد بلکه با تبدیل سرمایه متغیر به سرمایه ثابت رشد پایدار را با تخصیص بهینه تولید ازجمله ثبات دستمزدها و منضبط کردن تولید رشد ایجاد می کند.

به گفته سعیدی کارآفرین، سازمان اجتماعی کار را مرتباً دگرگون می کند تا کارایی و بهره وری را افزایش دهد. بنابراین تنها کارآفرینان می توانند فضای اجتماعی و اقتصادی موجود را تغییر دهند.

چه مصداق هایی از تجربه تاریخی را می توان اظهار داشت؟ سعیدی در پاسخ به این سؤال می گوید: در اوایل دهه 1300 شمسی وقتی فضای یاس اجتماعی حاکم بود و کشور دستخوش آشوب بود و کمتر کسی حاضر بود کاری انجام دهد عطاءالملک دهش مهندسی که درس هایش را در ایران و هندوستان خوانده بود و مردی فعال و خوش فکر بود با زحمت زیاد و سرمایه کم درصدد واردکردن کارخانه پارچه بافی برآمد و با مسافرت به آلمان و اقداماتی که لازم بود اسباب و لوازمات کارخانه را تدریجاً وارد کرد یاحاج محمدحسین کازرونی کارآفرینی بود که سواد چندانی نداشت اما فعال و باهوش بود و دارای املاک و مستغلات زیاد و تجارتخانه و شرکت های متعدد بود. این دو نفر با یکدیگر به جایی رسیدند که کارخانه وطن را تأسیس کردند و لباس مدارس و مأمورین دولت را با تولیدات پارچه وطنی از کارخانه وطن دادند و نیز برای خرید پارچه احتیاجات ارتش کمک بزرگی کردند و کارخانه آن ها توانست به کار خود ادامه دهد. بعد از این ها دیگران هم به میدان آمدند و کارخانه ها دیگری در اصفهان دایر شد.

سعیدی ادامه می دهد: در سال 1320 در شروع ورود متفقین به ایران شهر اصفهان مرکز صنعتی ایران و خاورمیانه شده بود. در این سال ها افراد دیگری از کارآفرینان وطن دوست نیز در اوج یاس اجتماعی وارد شده بودند و با کمک یکدیگر چهره اقتصاد ایران را تغییر دادند. اگرچه توسعه اقتصادی در نیمه دوم حکومت رضاشاه صورت گرفت و هر چه دولت بیشتر مستقر می شد بهتر می توانست سیاست های خود را اجرا کند اما بدون وجود کارآفرینان کشور را از بحران و یاس اجتماعی بیرون نمی رفت. زندگی تک تک کارآفرینان نمودی از تلاش برای برون رفت از یاس است.

او تصریح می کند: بعد از کودتای 28 مرداد علیه دولت ملی دکتر محمد مصدق بار دیگر فضای یاس بر ایران حکم فرما شد. در این دوره نیز کارآفرینان بودند که بر جو سنگین اجتماعی غلبه کردند و نهضت صنعتی ایران را پایه گذاری کردند.

سعیدی، جامعه شناس اقتصادی می گوید: بارها کارآفرین ها توانسته اند به خروج کشور از رکود و یاس اجتماعی کمک کنند؛ حتی زمانی که بازاریان پول های خود را از بانک ها خارج کرده بودند و حاضر نبودند دیناری سرمایه گذاری کنند و نگران مصادره اموال خود بودند، این کارآفرین ها بودند که راهنمایی عالیخانی و با شناختی که از کارآفرینان داشت، آن ها را به سرمایه گذاری تشویق کرد و کشور از رکود رهایی یافت.

سعیدی معتقد است: باید از تجارب تاریخی کارآفرینی درس گرفت؛ عدم اطمینان به وضع مقررات صادرات و واردات و وضع عوارض خلق الساعه، به اقتصادی لطمه می زند.

او تصریح می کند: باید اولین نکته ای از رئیس جمهور، سیاست گذار و قانون گذار درخواست کرد این باشد که از تصویب قوانین خلق الساعه خودداری کنند؛ وقتی دولت از تصویب مقررات و قوانین خلق الساعه خودداری کرد، قوانین را تثبیت کرد و از مالکیت خصوصی حمایت کرد و در عمل اصل اسلامی الناس مسلطون علی اموالهم را اجرا کرد، آن وقت کارآفرینان به صحنه می آیند و مسائل هم حل می شود.