تمیزترین شهر دنیا کجا است؟ - مجله پیکوشو

به گزارش گاردین، تعریف تمیزی در جوامع مختلف کمی متفاوت است. بعضی از مردم چین را دیده ام که در خیابان های کاملا تمیز آب دهان پرت می نمایند. در آفریقا نیز گلدان های شکسته شده را کنار جاده می اندازند تا در طبیعت از بین بروند. در موناکو به شهروندانی که سگ همراهشان دارند کیسه های مجانی داده می گردد تا در صورت احتیاج فضولات سگ خود را تمیز نمایند، هر چند بعضی از شهروندان این کار را انجام می دهند ولی کیسه را در کنار جوی آب قرار می دهند تا بعدا جمع آوری شوند.

بر اساس فهرست اعلام شده توسط موسسه گلوبال فایننشال مِرسِر، شهر کلگری کانادا که پایتخت نفتی این کشور نیز هست در صدر تمیزترین شهرهای جهان قرار گرفته است. پس از کلگری، شهر آدلاید استرالیا، هونولولو در ایالت هاوایی آمریکا، مینیاپولیس در ایالت مینه سوتا آمریکا و شهر کوبه ژاپن قرار گرفته اند.

جالب اینجا است که شهرهای اروپایی در بخش خبرنگارانی این فهرست هیچ جایی ندارند. زوریخ سوئیس بسیار آرام است و سال ها است که در فهرست بهترین شهرهای زندگی بر اساس شاخص کیفیت زندگی که آن هم توسط موسسه مرسر منتشر می گردد صندلی دوم را اشغال نموده است. در آن فهرست شهر کلگری کانادا رده 33 را دارد، اما زوریخ در فهرست تمیزترین شهرهای جهان هیچ جایی ندارد.

مطالعه اجرا شده توسط موسسه مرسر بر پایه پنج عامل بهداشتی اجرا شده است: موجودیت آب شرب و بهداشتی، مدیریت پسماند، کیفیت فاضلاب شهری، آلودگی هوا و ترافیک شهری. البته جالب اینجا است که وجود زباله به عنوان یکی از نمودهای پاکیزگی شهری جزو عوامل این مطالعه نیست.

کلگری؛ تمیزترین شهر جهان

البته اگر منصفانه نگاه کنیم، کلگری می تواند به خیابان های تهی از زباله خود نیز پز دهد. اگر شخصی ته سیگار خود را در خیابان بیندازد یا از پنجره اتومبیل آشغال به بیرون پرتاب کند ناگزیر به پرداخت جریمه چند هزار دلاری است. به نظر می رسد که این جریمه سنگین بر روی شهروندان تاثیر مثبتی گذاشته است.

موسسه مرسر فقط به این دلایل نبود که کلگری را تمیزترین شهر جهان انتخاب کرد. مدیریت پسماند شهر آلبرتا کانادا نیز مثال زدنی است، اما در کلگری موسسه های فعالیت می نمایند که علاوه بر گسترش فضای سبز درصدد هستند نحوه زندگی مردم را به شکلی راهنمایی نمایند که کمترین میزان پسماند را فراوری نمایند. به عنوان نمونه یک موسسه به مردم می گویند که چگونه یک وعده غذایی را سرو نمایند و پسماند کمتری فراوری نمایند. این موسسه از سال 1978 کار خود را آغاز کرد و کوشش نموده تا سطح زندگی اجتماعی مردم به وسیله خدمات، محصولات و آموزش های محیطی بهبود یابد. کلگری در نظر دارد که تا سال 2020 میلادی حدود 80 درصد پسماند را از محل دفن زباله ها دور نگه دارد.

محال است که صحبت از تمیزی و پاکیزگی شهری به میان آید و نامی از سنگاپور برده نگردد. در سنگاپور قوانین بسیار سخت گیرانه ای توسط نخست وزیر این کشور در دهه 60 میلادی وضع شد و هنوز هم پابرجا است. لی کوان یو حدود نیم قرن پیش قدرت را در سنگاپور به دست گرفت و حالا سنگاپور مدرن مدیون او است.

سنگاپور به خیلی از موارد نَه می گوید

جریمه ریختن زباله در خیابان در بار اول 1000 دلار است و اگر تکرار گردد تا 5000 دلار باید جریمه پرداخت گردد. البته فقط این نیست و اگر بار سومی هم وجود داشته باشد، علاوه بر جریمه شخص مجبور است که نشانی را به تن نمایند که بر روی آن نوشته شده: من آشغال ریختم.

اگر کسی در سنگاپور آدامسش را جایی جز سطح زباله بیندازد محکوم به پرداخت 100 دلار است. اگر شخص سیفون دستشویی عمومی را نکشد هم باید 500 دلار جریمه دهد. تمامی این قوانین سخت گیرانه است و اصلا فکرش را نکنید که می توانید از پرداخت آن شانه خالی کنید. حاصل کار نیز تعیین است: سنگاپور یکی از تمیزترین کشورهای جهان است.

البته همواره هم قرار نیست جریمه های سنگین وجود داشته باشد تا شهری تمیز باشد. شهر کینگالی پایتخت روآندا است و به خیابان های تهی از زباله خود می نازد. کینگالی شهری زیبا نیست و در فهرست مرسر هم جایی ندارد، اما به دنبال شرایطی خاص به یکی از تمیزترین شهرهای آفریقا تبدیل شده است. میدان های این شهر از تمیزی برق می زنند و چمن های خیابان نیز کاملا تمیز هستند. زمانی که مردم در ترافیک هستند، بعضی از خودرو خود پیاده می شوند تا با فضای سبز کنار خیابان عکس بگیرند.

پاکیزگی کینگالی نه به خاطر جریمه های سخت، بلکه به دلیل اصول اوماگاندا به این مهم دست یافته است. این واژه چندین معنا دارد و با جامعه و پرداخت هم مرتبط است. در قرن 19 میلادی، مردم روآندا باید دو روز در هفته را در اختیار رهبر جامعه خود سپری می کردند. پس از اینکه بلژیکی ها بر این کشور غالب شدند، اصول اوماگاندا به عنوان اهرمی برای افزایش مسئولیت های مدنی هر شهروند تبدیل شد. پیش از فاجعه انسانی روآندا در سال 1994، رئیس جمهوری این کشور جوونال هابیاریمانا پافشاری کرد که یک روندایی واقعی باید به آن اصول وفادار باشد. او می گفت که یک روآندایی واقعی باید برای پروژه های ملی مانند مدرسه سازی، راه سازی، ساخت تجهیزات بهداشت شهری و مشابه آن به صورت داوطلبانه و رایگان برای دولت کار کند. بنابراین اصول اوماگاندا به تدریج برای تمایز دادن یک روآندایی واقعی از غیرواقعی مطرح شد.

پاول کاگامه در سال 2000 رئیس جمهور روآندا شد و او از اصول اوماگاندا برای جمع آوری اسلحه و خمپاره ها در پایتخت استفاده کرد. همچنین یک پروژه دیگر در این شهر راه افتاد که طی آن آخرین یکشنبه هر ماه عبور و مرور خودروها و حتی تاکسی های فرودگاه به مدت سه ساعت متوقف می گردد و مردم کینگالی را تمیز می نمایند. این روز اومونسی ووموگاندا نامیده می گردد و تمامی افراد توانمند بین 18 تا 65 سال از نظر قانون موظف اند که در آن شرکت نمایند. اولین تاثیر چنین اقدامی این است که مردم خودشان سعی می نمایند کمتر آشغال بریزند.

نظافت شهری در کینگالی روآندا تحت اصول اوماگاندا

مردم این شهر به خود می بالند که شهرشان از نیویورک و لندن هم تمیزتر است. شهردار این شهر نیز برنامه های آموزشی را برای دانش آموزان ابتدایی ترتیب داده تا فرهنگ سازی کند. این شیوه در بعضی از کشورهای نه چندان ثروتمند دیگر هم جواب داده است. شهر دارالسلام در تانزانیا، پورتوریکو و جمهوری دومینیکن هم با این شیوه پیش رفته اند.

بنابراین می توان گفت سنگاپور با وضع قوانین سخت گیرانه به پاکیزگی شهری دست یافته و شهر کینگالی نیز از روی انگیزه و روحیه اجتماعی توانسته نامی برای خود دست و پا کند. شهر کلگری کانادا هم چیزی بین این دو است. پاکیزگی و بهداشت شهری امری حیاتی است که باید در الویت های شهری کشورها قرار گیرد.

منبع: برترین ها