خودروهای محمدرضا شجریان؛ از پرادوی جنجالی تا مرسدس بنز W109 - مجله پیکوشو

خبرنگاران| زمانی که صحبت از خودرو های استاد محمدرضا شجریان به میان می آید، اما مهم ترین تصویری که در ذهن ها متبادر می شود، پرادوی جنجالی خسروی آواز ایران است که در سال 88 ویدیوی آن منتشر شد. اما در واقع پرادوی جنجالی مهم ترین خودروی ایشان نبود. استاد شجریان چندین ماشین داشت که از میان آن ها مرسدس بنز دبلیو 109 بیش از سایر خودرو ها مطرح و مشهور بود.

به گزارش خبرنگاران، استاد شجریان به جز بنز دبلیو 109، مدل لوکس و مشهور تیپ 300 این کمپانی را هم در اختیار داشت که یک تعمیرکار باسابقه بنزهای قدیمی وجود آن را تایید نموده است.

مرسدس بنز 300SL در زمان خود پرسرعت ترین خودروی در حال فراوری جهان بود و بعضی آن را اولین سوپرماشین تاریخ صنعت خودروسازی می دانند.

این خودرو همچنین نام اولین موتور با انژکتورمستقیم یا Direct Injection را یدک می کشد. مرسدس بنز 300SL که تعداد 1400 دستگاه از آن با درب های گالوینگ فراوری شد، باعث به چالش کشیدن بسیاری از هنرمندان افراطی در پافشاری بر جمله معروف صنعت نمی تواند بخشی از هنر باشد شد. خودرویی زیبا و چشم نواز، با قابلیت های فنی بسیار بالا، که حتی پس از گذشت نزدیک به 60 سال از ساخت آن، سریع و قدرتمند تلقی می شود.

صادق، یکی از تعمیرکاران ماشین های بنز قدیمی در تهران، سال 88 درباره مرسدس بنز تیپ 300 استاد شجریان گفته بود که جناب شجریان یک بنز آنتیک 300 د ارد. بابت چراغ های فابریک روی گلگیر آن ایران و توران را گشته و پید ا نکرد ه بود. اسم ما را شنید و یک روز آمد اینجا که بعد تعریف کرد با چه مکافاتی به مغازه ما رسید ه. نیم ساعته چراغ ها را تهیه کرد م و کارش را راه اند اختم. بعد از آن چند ین بار آمد ه و از مشتریان ما است.

با این حال، خودروی مرسدس بنز 300SL خسروی آواز ایران تا به امروز تنها به تایید این تعمیرکار بنزهای قدیمی رسیده است.

آنالیز ها نشان می دهد که از این خودروی افسانه ای تعداد بسیاری معدودی در ایران وجود دارد و قیمتگذاری خارجی آن ها عدد بین 1.5 تا 3 میلیون دلار را نشان می دهد.

یکی دیگر از خودرهایی استاد شجریان، مرسدس بنز W 109 بوده است. این خودرو در رده اتاق های سوپر کلاس این برند محسوب می شود که در سپتامبر 1965 تا پاییز 1972 فراوری شد. مرسدس بنز، تایپ W 109 را در گونه های مختلفی از نظر اندازه در طول بدنه و پیشرانه روانه بازار کرد.

SEL 280 که مدل پایه مرسدس بنز W 109 بود، به عنوان ارزان ترین مدل این تایپ روانه بازار شد، اما نمونه های 300 آن که تفاوت چشم گیری با نمونه پایه داشت، به سیستم تعلیق بادی مجهز شد.

رینگ های W 109 با اندکی تغییر نسبت به مدل W 108 ساخته شد و در ساخت پیشرانه آن نیز از سیستم سوخت رسانی انژکتوری استفاده شد.

در آگوست 1965 تایپ T مدل آن که نیز که نسل جدیدی در طراحی مرسدس محسوب می شد، عرضه شد که به دلیل افزایش طول بدنه آن با نام Long معرفی گردید و با ترکیب نام SE مدل SEL ساخته شد.

W 109 اوج تکنولوژی مرسدس بنز به شمار می رفت، ترمز های دیسکی برای چهار چرخ و پیشرانه ای انژکتوری و اصلاح میل فرمان که هنگام تصادف آسیب کم تری نسبت مدل قدیمی وارد می کرد.

ماجرا خودروی سوپر لوکس استاد شجریان از این قرار است که سال 1350، مصادف با جشن های 2500 ساله ایران، تیم هماهنگ کننده جشن به دستور مستقیم محمد رضا پهلوی اقدام به خرید 60 دستگاه مرسدس بنز W109 کرد. این مرسدس بنز ها برای مهمان های دعوت شده به مراسم و جا به جایی آن ها در نظر گرفته شده بود و از طریق بانک تجارت شعبه بین الملی وارد ایران شده بود.

یکی از این مرسدس ها نیز برای پادشاه حبشه (اتیوپی کنونی) در نظر گرفته شده بود. هالیه سلاسی پادشاه اتیوپی تنها پادشاه دعوت شده به این مراسم بود که با خودروی در نظر گرفته شده برای او، سفر خود را از تهران به سمت شیراز شروع کرد. او به همراه دو خودروی محافظ که پیکان هایی سفید رنگ بودند، تهران را به سمت شیراز ترک کرد.

هالیه سلاسی هدف خود از پیمودن تهران تا شیراز را با خودروی تشریفات خود، بازدید از منطقه های توریستی ایران و دیدن شهر هایی که بین تهران و شیراز هستند و لذت بردن از سواری مرسدس بنز W109، عنوان نموده بود.

این خودرو پس از سرانجام جشن های 2500 ساله به گاراژ سلطنتی بازگرداننده شد و با وقوع انقلاب، از سوی بانک ملت مصادره شد و پس از آن توسط بنیاد در مزایده نهاده شد.

سپس آقای حمید کوشان فرنیا که از پیشکسوتان ورزش اتومبیل رانی است، این مرسدس بنز را خریداری کرد و آن را مورد بازسازی و بازسازی قرار داد. پس بازسازی های صورت گرفته توسط آقای کوشان فر نیا این خودرو توسط محمدرضا شجریان خریداری شد و برای 10 سال توسط استاد شجریان مورد استفاده نهاده شد.

پس از آن هم این خودرو به شهر جهرم رفت تا مالک جدیدی از آن استفاده کند. پس از آن این خودرو از سوی آقای هانی اسعدی که خود یکی از عظیم ترین مجموعه داران خودروی کلاسیک در ایران است، خریداری می شود.

مرسدس بنز W109 از انتقال به مشهد توسط آقای اسعدی مورد بازسازی اساسی قرار می گیرد و پس از آن به پیغام توسل که خود استادی ماهر در زمینه خودرو است، انتقال می یابد.

با این حال اما، قدیمی ترین خودرو در لیست اتومبیل های متعلق به استاد، یک بنتلی کانتیننتال رودستر مدل 1960 میلادی است، جزو جذاب ترین خودرو های این شرکت به شمار می رود که تا سال 1970 در بازار بود و در آن موقع به دلیل فراوری اندک، با قیمتی گزاف بین خریداران دست به دست می شد.

این محصول که با رنگ آبی نفتی تیره، سقف چرمی کرمی و تزئینات چوب و چرم از ظاهری سالم برخوردار است، به گفته تیمور ریشار ارزش بسیار بالایی داشته و غیرقابل فروش است. ریشار شرح داده که به جز مقداری به روزرسانی، خودرو هیچ تغییری نداشته است.

نگاهی به این خودرو که گفته می شود به خانواده شجریان تعلق دارد (گویا خودرو توسط تیمور ریشار از همایون شجریان خریداری شده است)، نشان دهنده کیفیت ساخت بالا و قطعات ارزنده آن است. چیزی که یادآور نام بنتلی و مهندسی سطح بالای این شرکت است.

اما از میان تمام خودرو های خسروی آواز ایران، تویوتا لندکروزر پرادو 5 در مدل 2006 بیش از دیگر ماشین های او شهرت رسانه ای دارد. خودرویی که چه در کنسرت ها، چه در دید و بازدید ها و چه در جریان های سال 1388 بار ها همراه استاد بوده و گویا کماکان در خانه ایشان واقع شده است.

این پرادو که از نسخه vx و نوع فول بوده، از موتور شش سیلندر قدرتمندی سود می برد که 240 اسب قدرت داشت و به لطف سیستم دودیفرانسیل، یکی از بهترین عملکرد ها را در زمینه آفرود از خود به جای گذاشت. پرادو vx چهار در که اغلب با مدل 2006 وارد ایران شده، امروزه بهایی نزدیک به 1 میلیارد تومان دارد که برای یک خودرو 14 ساله رقم واقعا گزافی است.

خودرو های جیپ در ایران که از اوایل دهه 40 خورشیدی توسط جعفر اخوان به ایران وارد شد و با یاری خانواده خیامی (محمود و احمد موسسان ایران ناسیونال) در مشهد به فروش می رسید. در این تصویر استاد شجریان را در 26 سالگی می بینید که برای شکار با همراهی دوستانش به مناطق اطراف مشهد رفته و برای سهولت در این کار از جیپ ویلیز استفاده نموده است. عکس مربوط به سال 1945 است و کسی از سرنوشت این جیپ همه جارو اطلاعات چندانی ندارد. اما همه به خاطر داریم که تا دهه ها پس از ورود این نسل از ویلیز به ایران، مصرف کنندگان از این محصول آمریکایی رضایت داشتند.