در عصر هوش مصنوعی، چه چیزی انسان ها را منحصر به فرد می نماید؟ - مجله پیکوشو

این داستان ممکن است نشان دهد که چگونه توانایی هایی که زمانی انسان ها را منحصربه فرد می کردند، اکنون به راحتی به وسیله هوش مصنوعی قابل انجامند. سیستم های امروزی هوش مصنوعی قادر به فراوری شعر، کد نویسی، مقاله نویسی و حتی گفتگوهای پیچیده در زمینه های مالی، فلسفی و سیاسی هستند. آنها می توانند بعضی از جنبه های کار علمی را نیز انجام دهند، مانند برنامه ریزی آزمایشات، پیش بینی نتایج و تفسیر داده ها. آنها می توانند با سرعتی فراتر از انسان ها در خصوص مسائل پیچیده مانند الگوهای ترافیکی یا سرمایه گذاری تصمیم گیری نمایند. اما واقعیت این است که هنوز نمی دانیم تا چه حد این سیستم ها توانمند هستند. شرکت های بزرگ فناوری در رقابتی شدید برای به کارگیری این تکنولوژی هستند تا بتوانند به تمام قابلیت های آن پی ببرند.

تفاوت های اساسی میان انسان و ماشین

به نظر می رسد که لیست قابلیت های هوش مصنوعی تنها در حال افزایش است و این موضوع باعث می گردد که بسیاری از ما به این فکر کنیم که انسان ها دقیقاً چه ویژگی هایی دارند که آنها را از ماشین ها متمایز می نماید.

در گذشته، الهی دانان و فلاسفه انسان ها را با حیوانات مقایسه می کردند و تفاوت های ما را با آنها برجسته می کردند. اما اکنون، به نظر می رسد که در بعضی موارد، ما به ماشین ها نگاه می کنیم و تعجب می کنیم که چطور ممکن است آنها بتوانند وظایفی را انجام دهند که زمانی تنها مختص به انسان ها بود.

به عنوان مثال، هیچ انسانی نمی تواند با سرعت و روانی هوش مصنوعی بنویسد. البته، در بعضی موارد، از هوش مصنوعی به خاطر اشتباهاتشان خنده مان می گیرد، مانند زمانی که یک هوش مصنوعی گوگل توصیه کرد که روزانه حداقل یک سنگ کوچک بخورید..

بعلاوه، ما اغلب از تفاوت های اساسی بین تفکر مصنوعی و انسانی گیج می شویم. یک هوش مصنوعی نمی تواند عاشق گردد، اما می تواند ایده عشق را بیان کند. نمی تواند یک هنرمند باشد، اما شاید بتواند نوعی هنر خلق کند. نمی تواند بر سر تصمیم های مهم تردید کند، اما می تواند تصمیم گیری کند. ما می دانیم که تفاوت های حیاتی بین یک کامپیوتر متفکر و یک انسان وجود دارد، اما تعریف دقیق این تفاوت ها آسان نیست.

اهمیت تعریف ارزش های انسانی در عصر هوش مصنوعی

با توسعه هوش مصنوعی، توانایی ما در تعریف ارزش های انسانی اهمیت بیشتری پیدا می نماید. به نظر می رسد که ما در آستانه دنیایی قرار داریم که در آن کارکنان انسانی از هر نوع - معلمان، پزشکان، نویسندگان، عکاسان، وکلا، برنامه نویسان و غیره - ممکن است با نسخه های هوش مصنوعی جایگزین شوند یا حداقل کنار گذاشته شوند. سوال اینجاست که وقتی هوش مصنوعی وارد می گردد، چه چیزی از دست می رود؟

نقدی بر توانایی های پیش بینی هوش مصنوعی

در کتاب سراب هوش مصنوعی: هوش مصنوعی چه می تواند انجام دهد، چه کار را نمی تواند و چگونه تفاوت آن را بفهمیم، دو دانشمند رایانه، آروینْد نارایانَن و سایاش کاپور، به آنالیز این موضوع از زاویه ای عملی پرداخته اند. آنها توصیه می نمایند که باید به این فناوری با شک و تردید نگاه کرد و می گویند که اصطلاح هوش مصنوعی می تواند به عنوان پوششی برای فناوری های کم کارآمد عمل کند. آنها شرح می دهند که همانطور که استفاده از اصطلاح وسیله نقلیه برای تمام انواع حمل و نقل می تواند باعث سردرگمی گردد، اصطلاح هوش مصنوعی نیز فناوری های متنوعی با سطح های مختلف کارآمدی را در بر می گیرد.

نارایانَن و کاپور به ویژه در خصوص هوش مصنوعی پیش بینی نماینده، که برای حدس زدن آینده طراحی شده است، محتاط هستند. برخلاف هوش مصنوعی مولد، مانند تکنولوژی های جدیدی که در چت جی پی تی -ChatGPT- استفاده می گردد، هوش مصنوعی پیش بینی نماینده به طرز چشمگیری در زندگی ما ادغام شده است. اما این سیستم ها تقریباً هرگز به طور دقیق و مستقل آزمایش نمی شوند و در مواردی که آزمایش شده اند، معمولاً با شکست روبرو شده اند.

تفاوت بین پیش بینی و تصمیم گیری

یکی از مسائل هوش مصنوعی پیش بینی نماینده این است که یک پیش بینی خوب لزوماً به معنای یک تصمیم خوب نیست. نویسندگان اشاره می نمایند که قابلیت تصمیم گیری درست مستلزم چیزی بیشتر از آنالیز منشا شهودهای ماست؛ باید بتوانیم تصور کنیم که تصمیمات آینده چگونه ممکن است این شهودها را بی اعتبار نمایند. به عنوان مثال، سیستم هایی که برای تحلیل ویدیوهای مصاحبه شغلی طراحی شده اند، ممکن است به اشتباه تصور نمایند که افراد با عینک توانایی بیشتری در کار دارند. این نوع از پیش بینی نه تنها نادرست است، بلکه در صورت استفاده مکرر، ممکن است باعث گردد که افراد برای افزایش امتیاز خود در مصاحبه ها از عینک استفاده نمایند. به عنوان انسان، ما از خطاپذیری تفکراتمان مطلع هستیم و این یکی از نقاط قوت ماست.

بازتابی از ارزش های انسانی

شَنّون وَللور -Shannon Vallor-، فیلسوفی از دانشگاه ادینبرا، در کتاب آینه هوش مصنوعی: چگونه در عصری از تفکر ماشینی انسانیت خود را بازیابیم، به این موضوع پرداخته است که ما توانایی ها و فضائل انسانی را نسبت به هوش مصنوعی به طور گسترده ای دست کم می گیریم. او تاکید می نماید که سیستم های هوش مصنوعی امروزی مانند آینه ای هستند که تنها بازتابی از ما را نشان می دهند و نه خود ما را. او به فضیلت هایی مانند شجاعت، صداقت، یکپارچگی، تخیل، همدلی، کنجکاوی و غیره اشاره می نماید و شرح می دهد که پرورش این فضائل نیازمند زمان است و این چیزی نیست که هوش مصنوعی بتواند به آن دست یابد.

نگرانی از تأثیرات هوش مصنوعی بر انسانیت

وَللور نگران این نیست که هوش مصنوعی ها بر انسان ها غلبه نمایند، بلکه از این نگران است که در روبروه با ماشین هایی که ادعای داشتن فضائل انسانی دارند، ما معنای واقعی این فضائل را از دست بدهیم. او هشدار می دهد که شاید در آینده، با تماشا سیستم هایی که به نظر خلاقانه می رسند، احتراممان به خلاقیت واقعی انسانی را از دست بدهیم.

بازنگری در ارزش های انسانی

محققان در خصوص فناوری های هوش مصنوعی امروزی و آنچه می توانند انجام دهند، دیدگاه های بسیار متفاوتی دارند. بعضی بر این باورند که ممکن است سیستم هایی با فکر های پیچیده تر - با حافظه ها، اهداف، تعهدات اخلاقی و اهداف بلندتر - ساخته شوند. با این حال، آنالیز شرایط انسانی و ویژگی های آن همچنان یک چالش بزرگ است. زندگی انسانی به علت پیچیدگی و فردیت آن همواره برای توشیف سخت است. بنابراین، شاید لازم باشد در بحث های خود درباره هوش مصنوعی این دیدگاه را تغییر دهیم و به جای فرض اینکه می دانیم انسان ها چه کارهایی انجام می دهند، فرض کنیم که هر زمان که یک هوش مصنوعی جایگزین یک انسان در نقشی می گردد، چیزی - شاید بسیار مهم - از دست می رود.

ما باید بر قدرت هوش مصنوعی به عنوان ابزاری توانا تاکید کنیم، اما هرگز آن را به طور کامل انسانی نپنداریم. در نهایت، باید با افتخار بپذیریم که تعریف ماهیت انسانی یک مبارزه است و این مبارزه برای حفظ انسانیت لازم است.

منبع