چه کسانی در چادر و اطراف بیمارستان امام زندگی می نمایند؟ - مجله پیکوشو

به گزارش همشهری، چادر هایی که چند متر پایین تر از درب اصلی بیمارستان مرکز طبی بچه ها در خیابان قریب تا حول و حوش درب ورودی اورژانس و درمانگاه این مرکز در خیابان فرصت برپا شده اند.

تماشا این صحنه برای هر بیننده و عابری جالب توجه و البته تأسف آور است که چرا برای اسکان و رفاه همراهان یک کودک بیمار و بستری که از کیلومتر ها و فرسخ ها راه دور به شهر غربت آمده اند هیچ گونه حمایت و برنامه ای از سوی وزارت بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی و دیگر ارگان ها و بخش های مرتبط با این حوزه وجود ندارد.

بعضی هم دیدگاه متفاوتی دارند و با اشاره به زشت شدن سیمای این نقطه از شهر و سد معبری که مانع از عبور و مرور مردم و مراجعان به مرکز طبی بچه ها می گردد، خواستار جمع آوری چادر ها و اسکان همراهان بیمار در یک مکان و مرکز معین هستند.

همه چیز به داخل این چادر ها محدود و خلاصه نمی گردد. درست درکنار چادرها، خودرو های پارک شده ای را می بینیم که تمام شیشه هایش با پارچه و مقوا پوشانده شده و از بیرون معین نیست که درون و داخل آن ها چه خبر است و چه می گذرد.

تنها چیزی که می دانیم و می بینیم این است که عده ای شب را داخل این خودرو ها صبح می نمایند. البته این ها پوسته و ظاهر کار است و زمانی که این موضوع را از نزدیک تر و به صورت دقیق پیگیری و آنالیز می کنیم با حقایق و واقعیت های دیگری روبرو می شویم. در لابه لای همراهان بیماران، کارتن خواب ها و خیابان گرد هایی هم دیده می شوند که در چادرها، پناهگاه امنی برای خود درست نموده و با تاریک شدن هوا مشغول مصرف موادمخدر می شوند.

آن ها برای سیرکردن شکم شان خود را به این نقطه می رسانند تا سهمی از غذا های نذری که در این مکان توزیع می گردد، داشته باشند. بعضی از کسبه این محدوده می گویند: علاوه بر کارتن خواب ها و معتادان، متکدیانی هستند که در این محدوده به بهانه تامین مخارج بیمارستان از عابران طلب یاری می نمایند. بعضی از آن ها کودک کوچکی را نیز همراه دارند تا احساسات عابران را تحت تأثیر قرار دهند.

حمایت مددکاری بیمارستان

بخش مددکاری بیمارستان طبی بچه ها در راستای خدمت رسانی و حمایت از بیماران بی بضاعت فعال است. مددکاران عنوان می نمایند: هیچ بیمار و مراجعه نماینده ای به خاطر مشکل مالی از بیمارستان بدون دریافت خدمات درمانی و پزشکی خارج نمی گردد، اما متکدیان در این حوزه قطعا بی بهره هستند. بعلاوه برای تمام اقوام درجه یک بیمار شامل مادر و پدر و بعلاوه خواهر و برادر ها مکان هایی برای اسکان پیش بینی شده است که ایاب و ذهاب از بیمارستان تا این همراه سرا ها نیز رایگان است؛ بنابراین نیازی به اسکان همراهان در چادر نیست.

پای حرف چادرنشینان

در این میان همراهان هم نکاتی را بیان می نمایند که قابل تامل است. بعضی از وجود همراه سرا اظهار بی اطلاعی می نمایند و می گویند که در این مورد هیچ توصیه ای از سوی مددکاری یا سایر مسئولان بیمارستان نشده است.

عده ای هم به هزینه همراه سرای خصوصی اشاره و عنوان می نمایند: اسکان یک شب در همراه سرا 200 هزار تومان است و قطعا در چنین شرایطی چادر برترین گزینه است. گروهی هم جداسازی زن و مرد در همراه سرا را مطرح می نمایند و می گویند: ما اعضای یک خانواده هستیم و می خواهیم در کنار هم باشیم، اما در همراه سرا اسکان خانوادگی وجود ندارد. ممنوعیت پخت وپز، استعمال دخانیات و... مسائل دیگری هستند که مانع از حضور همراهان بیماران در همراه سرا می شوند.

همراهی بیمار به صورت قومی

بیمارستان مرکز طبی بچه ها (بیمارستان دکتر حسن اهری) یکی از 14 بیمارستان تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران است که با ظرفیت 400 تخت، بزرگ ترین بیمارستان اطفال و قطب جامع علمی طب بچه ها کشور محسوب می گردد.

به گفته دکتر کاظم رهنما، رئیس بیمارستان طبی بچه ها با توجه به ارائه خدمات تخصصی و فوق تخصصی حدود 70 درصد مراجعه نمایندگان از شهر های دیگر کشور و تعدادی هم اتباع هستند. آنطور که او گفته: اغلب مراجعه نمایندگان از قشر میانه و پایین جامعه هستند و به لحاظ مالی توان و تمکن مالی استفاده از هتل و مراکز اقامتی دیگر مانند مسافرخانه را ندارند و از این رو ترجیح می دهند در چادر مستقر شوند. همراهی گروهی و قومی هم معضل دیگری است که به چادرخوابی پیرامون بیمارستان امام و مرکز طبی بچه ها دامن می زند.

موضوعی که دکتر رهنما هم آن را تأیید می نماید و می گوید: در بعضی از موارد به علت نگرانی از شرایط کودک بیمار، علاوه بر پدر و مادر، خواهر، برادر، عمه، خاله، دایی و حتی پدر بزرگ و مادربزرگ هم راهی بیمارستان می شوند. همین حضور گروهی سبب افزایش تعداد چادر ها می گردد. چراکه همراه سرا، خویشاوند درجه یک را پذیرش می نماید و سایر همراهان مجبورند در چادر مستقر شوند.