فایل صوتی ظریف و احتمالات منطقی! - مجله پیکوشو

نوع لحن و بیان ظریف در آن مصاحبه نیز خیلی غریب نیست، زیرا ماجرای قهر او پس از دعوت بشار اسد به تهران به روشنی نشان داد که نقش وزیر خارجه در سیاست منطقه ای و جهانی جمهوری اسلامی تا چه میزان است و او خود تا چه اندازه از این نقش ناراضی و عصبانی است.

فایل این مصاحبه نیز طبعاً از نوع اسناد محرمانه یا فوق محرمانه یا سرّی نبوده است که لازم آید در گاوصندوقی دست نیافتنی نگهداری گردد، زیرا راز مگویی در آن افشاء نشده و کم و بیش شبیه بسیاری از مصاحبه هایی است که عموم مسئولان کشور از جناح های مختلف با روزنامه نگاران انجام می دهند و در آخر هم تأکید می نمایند که در صورت انتشار، فلان واژه یا جمله یا عبارت از آن حذف گردد!

با این همه، مصلحت سنجی های رایج در نظام جمهوری اسلامی، ایجاب می کرد که این مصاحبه در شرایط کنونی بدون حذف بعضی عبارات آن، انتشار علنی پیدا نکند که پیدا نموده است.

احتمالاً طبق روال معمول در کشور ما، در خصوص اینکه چه کسانی و به چه منظوری این فایل صوتی را به رسانه ها درز داده اند، دعوای جناحی بالا می گیرد و هر جناحی، جناح رقیب را بدین کار متهم و درباره اهدافش برآورد و بعضاً افسانه پردازی می نماید.

در این میان، اصولگرایان قاعدتاً پای مدیران دولت روحانی را به میان می کشند و افشای فایل صوتی را به منازعۀ انتخاباتی ربط می دهند. پرسش، اما این است که درز این مصاحبه، چه یاری انتخاباتی به جناح دولتی می نماید؟ در واقع نه فقط یاریی نمی نماید بلکه آن ها را در برابر این چالش قرار می دهد که اگر آنان در حقیقت تا این اندازه دست شان از قدرت واقعی تهی است، پس چرا خود را ابزار دست دیگران نموده اند و از پست هایشان کناره گیری ننموده اند؟ و مهمتر از این، اگر قصه همان است که ظریف در مصاحبه نقل نموده است، پس با چه انگیره ای بار دیگر اسب خود را برای رسیدن به پاستور زین نموده اند؟

از طرفی، دولتی ها و بعضی متحدان اصلاح طلب آنان نیز به نوبه خود، افشای فایل صوتی را به اصولگرایان نسبت خواهند داد با این استدلال که آن ها از این طریق در صدد مسدود کردن راه ورود ظریف به انتخابات برآمده اند و با این اقدام به احتمال کاندیداتوری او سرانجام داده اند.

این استدلال علی الظاهر موجه تر است، اما به فرضِ تصمیم جدی ظریف برای ورود به صحنۀ انتخابات، آیا اصولگرایان راه های کم هزینه تری برای منع او از این اقدام در پیش نداشتند و حتماً باید فایلی از او را افشاء می کردند که افکار عمومی را نسبت به عملکردِ خود آن ها در منطقه، بیش ار پیش بدبین و حساس کند؟

با این حساب، به نظر من، تصادف و یا کنجکاوی شخصی، بیش از وجود طرح و برنامه ای حساب شده از سوی جناح های سیاسی در افشای فایل مصاحبه نقش داشته است.

به هر حال، آنچه گفته شد فرض های منطقی است، اما به نظرم مدت هاست که محاسبات منطقی ار دستور کار جناح ها خارج شده و آن ها بر مبنای فرضیه هایی در کارِ هم می گذارند که نه فقط به عقل آدمیزاد که به عقل جن هم نمی رسد!